Katsushika Hokusai, litteris Nipponensibus 葛飾北斎 (mense Octobri Novembrive 1760–10 Maii 1849[1]), fuit artifex Nipponensis, ukiyo-e pictor, et fabricator impressionum Aevi Edo. Qui eo tempore fuit vir picturae Sinicae peritissimus in Iaponia.[2] Hokusai longe lateque notus est hodie auctor Triginta Sex Montis Fusii Aspectuum (富嶽三十六景, c. 1831), seriei notarum ligno impressarum, quae Magnam Undam ante Kanagawam notam "iconicam" inclutissimamque comprehendit, annis 1820 creatam.
Hanc seriem fecit Hokusai propter auctum peregrinatorum et suam fascinationem Montis Fusii (Smith 1988). Haec series, praesertim notae ligno impressae Magna Unda et Fusius Tempestate Serena, eius laudem in Iaponia et peregre instituit.
Hokusai natus est in urbe Edo, nunc Tokyo, vicensimo tertio die mensis noni anni decimi Aevi Hōreki (mense Octobri Novembrive 1760).[3] Suum nomen pueritiae fuit Tokitarō (Nagata 1999).
Hokusai dum vixit plus quam triginta nominibus usus est.
Aetate suae duodecim, missus est a patre ut in bibliotheca laboraret. Aetate 14, factus est caelatori addictus, cui quattuor annos laboravit; quo facto, accepit locum in schola Katsukawa Shunshō, artificis ukiyoe, generis notarum ligno impressarum et picturarum quod Hokusai perdiscebat (Nagata 1999). Ukiyoe facta ab artificibus sicut Shunshō vehementius dixit imagines meretricum et Kabuki actores qui populo accepti in urbibus Iaponiae eo tempore sunt.
Post unum annum, Hokusai nomen a magistro mutatum est: nunc appellatus Shunrō, suas primas notas divulgavit, seriem picturarum actorum Kabuki, anno 1779 editam. Decem annos dum Hokusai cum Shunrō studebat, primam uxorem duxit, de qua perparva noscitur, praeter eius mortem, annis 1790 ineuntibus. Iterum duxit, sed haec uxor etiam mox mortua est. Hae feminae ei duos filios et tres filias genuerunt. Filia natu minima, Sakae, etiam appellata Ōi, facta est artifex sicut pater (Weston 1999:117).
Shunshō anno 1793 mortuo, Hokusai explorare alias artis rationes coepit.
Hokusai nunc se cum Schola Tawaraya consocians, nomen sibi imposuit Tawaraya Sōri. Eo tempore is multas picturas penicillo fecit appellatas surimono, descriptiones quoque pro kyōka ehon. Anno 1798, suo nomine discipulo dato, coepit laborare artifex liber, sine schola, et iterum nomen novum accepit, Hokusai Tomisa.[4]
Anno 1811, aetate 51, Hokusai nomen Taito sibi imposuit et nunc coepit creare Hokusai Manga et multas libellas artis (etehon) (Nagata 1999).
Anno 1820, Hokusai nomen factum est Iitsu—mutatio quae initium significat temporis quo is artifex laudem per civitatem confirmavit.
Anno 1834 ineunte, Hokusai senex laborabat nomine Gakyō Rōjin Manji (Senex ab Arte Mente Captus).[5] Eo tempore, fecit Centum Montis Fusii Aspectus, alia gravissima regionum in tabula seriem (Weston 1999:119).Obiit die 10 Maii 1849, et sepultus est apud Seikyō-ji in Taito vico in Tokyo (Nagata 1999).
Hokusai electio nominis artificis et frequentes Montis Fusii depictiones deductae sunt de eius fidibus religiosis. Nomen Hokusai significat 'Conclave Septentrionale' (北斎), siglum nominis Hokushinsai 'Conclave Stellae Septentrionalis' (北辰際). Hokusai fuit socius Nichiren, sectus Buddhismi, qui Stellam Polarem cum deitatem Myōken (妙見菩薩) consociavit (Lane 1989). Memoriae traditum est Montem Fusium coniungi cum vita aeterna. Haec opinio invenitur in Fabula Putatoris Harundinis Indicae, ubi dea elixir vitae in cacumine montis deponit. "Ab antiquitate, Mons Fusius sic visus est fons arcanorum immortalitatis, fama quae fuit in medio Hokusai animo monti dedito" (Smith 1988).
Maximum Hokusai opus est Hokusai Manga (北斎漫画), series quindecim codicum et paene 4000 adumbrationum, anno 1814 divulgatum (Nagata 1999). Hae adumbrationes saepe habentur exemplum hodiernarum mangarum; sed immo, manga Hokusaiana est congeries adumbrationum (animalium, hominum, rerum), quae fabulis hodiernarum mangarum caret (Nagata 1999).
Hic habes selecta Hokusai opera, temporum ordine.
