Inaequatio[1] est sententia mathematica, quae dicit quantitatem aliquam maiorem vel minorem esse alia quantitate. Sunt quattuor symbola inaequalitatis: < (est minus quam), ≤ (vel minus est, vel aequat), > (est maius quam), ≥ (vel maius est, vel aequat). Hoc modo utenda:

Si inaequatio quantitates variabiles continet, possumus eam solvere sicut aequationem. Sed, si inaequatio multiplicatur per quantitatem negativam, signum inaequationis ipsius contrarium fiat. Exempli gratia:

Verum est 5 < 7. Multiplica ambo latera per –1: nunc –5 > –7 (signo contrario).

Haec sunt exempla inaequationum solvendarum:

Inaequatio y ≤ x + 2 regionem croseam determinat.

Aequatio gradus primi inter duas variabiles lineam determinat. Inaequatio autem dimidiam partem plani determinat. Exempli gratia, si y ≤ x + 2, valores (0, 0) et (0, 1) et (0, 2) inaequationem validam faciunt (quod 0 ≤ 0 + 2, 1 ≤ 0 + 2, 2 ≤ 0 + 2). Omnis pars plani, in qua sunt hae puncta est solutio. Si inaequatio signis "≤" vel "≥" utitur, linea ipsa est pars solutionis; si "<" vel ">" signis, linea non est pars solutionis.

Notae

  1. Hoc nomine utitur Dominicus Pianus (1839), "De limitis aequationum," Novi Commentarii Academiae Scientiarum Instituti Bononiensis, 3:237–250; verbum pp. 240 et 242 invenitur.