Gorgias est philosophicum Platonis opus de arte rhetorica, sophistis atque iustitia.

Personae

Epitoma

Socrates primum loquitur more dialectico cum Polo et Gorgia, in quo artem rhetoriam quae res bene loquenda et saepe false esse, non vera philosophia conclusit. Deinde dialectica cum Callicle, qui dixit ut hominem cum potestate ius superiorius quam homines vulnerabiles sit, apud ius naturale. At Socrates opposuit, ut "non sola a lege sed a natura, maleficentia dare sceleratior est quam haec subicere, et aequalitatem tenere est iustitia."[1] deinde dixit "quis vitam non est mortem, et mortem vitam"[2] apud Euripides et "corpus est sepulcrum nostrum."[3] Et post mortem anima iusta in paradisum et iniusta in infernum sicut Tartarus et Sisyphus mitti a iudicibus, Minos, Rhadamanthys et Aeacus, more eschatologiae cum verbo in "Odyssea" Homeri "sceptrum aurarium" quod Minos tenet [4]affirmavit.

Bibliographia

Notae

  1. ου νομω αρα μονον εστιν αίσχιον το αδικειν του αδικεισθαι, ουδε δικαιον το ίσον εχειν, αλλα και φυσει.(489, a-b)
  2. τις δοδεν, ει το ζην μεν εστι καταθανειν, το καταθαωειν δε ζην(492, e)
  3. το μεν σομα εστιν υμιν σημα.(493, a)
  4. χρυσευον ακηπτρον εχοντα, θεμιστεευοντα νεκυσσιν, (526, d)

Nexus externi

Haec stipula ad philosophiam spectat. Amplifica, si potes!