Inter species notissimis sunt Cornus sanguineaEurasiae; Cornus florida, latissme in orientaliAmerica Septentrionali cultus; Cornus nuttallii, cornus Pacificus vulgo appellatus, in occidentali America Septentrionali; Cornus kousa Asiae orientalis; et duae species nanae: Cornus canadensis et Cornus suecica, corni Canadienses et Eurasiani proprie perscriptae.
Corni in genera vel subgenera ab uno ad novem varie digeruntur; genus late agnotum infra perscribitur.
Classificatio
Classificatio sequens unum genus, Cornum agnoscit,[5][6] cui sunt quattuor subgreges et decem subgenera, a phylogenia moleculari sustenta.[7][8][9]
Corni cuius fructus sunt albi, caeruli, nigri
Cymae sunt paniculatae vel corymbosae; bracteae minutae, nonmodificata; fructus globosi vel subglobosi, albi, caerulei, vel nigri:
Subgenus Yinquania: folia opposita ad subopposita; automno florent.
↑Aeneis III 22–23: Forte fuit iuxta tumulus, quo cornea summo virgulta et densis hastilibus horrida myrtus.
↑Morrow, Anne (1956). Dogwood. 333 6th Avenue, New York 14, N.Y.: Pantheon Books. pp. 38–39.
↑Nonnulli putant hoc nomen esse idem ac cornu (Gledhill 2008: 121).
Bibliographia
Eyde, Richard H. 1987. "The case for keeping Cornus in the broad Linnaean sense." Systematic Botany 12 (4): 505–518. JSTOR 2418886. doi:10.2307/2418886.
Eyde, Richard H. 1988. "Comprehending Cornus: puzzles and progress in the systematics of the dogwoods." Botanical Review 54 (3): 233–351. JSTOR 4354115. doi:10.1007/bf02868985. s2cid 12507834.
Qiu-Yun, Jenny Xiang, David T. Thomas, Wenheng Zhang, Steven R. Manchester, et Zack Murrell. 2006. "Species level phylogeny of the genus Cornus (Cornaceae) based on molecular and morphological evidence – implications for taxonomy and Tertiary intercontinental migration." Taxon 55 (1): 9–30. JSTOR 25065525. doi:10.2307/25065525.