Canis pastoralis[1] Theodiscus[2] est varietas canis domestici, quae diu in Scandinavia meridionali et Russia septentrio-occidentai gignebatur, ad pecudes pascendum et custodiendum optima; saeculo XIX exeunte varietatis norma statuta est a Maximiliano de Stephanitz(de); anno 1899 primum publice exposita est. Facile edocetur et ad multos labores, praecipue ad custodiendum, ad quaeque investiganda, ad sceleratos persequendos, ad homines caecos comitandos canis pastoralis Theodiscus usurpatur.
