-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide ((latinitas)).

Ballatio,^[1] seu pantomimus,^[2] seu saltatio,^[3] est mimus cum musica super scaenam exhibius. Etiam est genus choreae vel saltationis intricatae adhibendae in eiusdem. Mimus itaque verbis caret. Orta est in curiis Europaeis saeculo quinto decimo, aevo Renascentiae. Saltatores infantes disciplinas mandant. Saltatio motibus talorum utitur; itaque opinabile saltatio talaris est. Saltator pantomimus^[4] vel planipes^[5] appellatur.

Etymologia verbi ballet

Ballet verbum lingua Anglica itidem Hispanicae^[6]^[7] orta est ex Francogallica qua, invicem orta est ex Italiana quae orta itidem est per diminutionem balletto invicem Latinae sermo vulgaris^[8]. In Latinam itidem ex Graecae βαλλίζω (ballizo)^[9]^[10] significante eandem.

Cunabula

Pars ductu in procedendo choro gerebatur in Italia saeculo sexto decimo ad Franciam cuius exordia anno 1581 attribuuntur in aula Catharinae Medicaeae filiique Henrici III: ibi ballatio titulo Ballet comique de la Reine inter ferias nuptiales ducis de Ioiosa ostentata est. Quo quidem tempore coniungatur alicui parti vestibulum nuptias celebrantibus, figuris fabularum antiquarum et nunciis politicis. Etiam nexum Italicarum Francogallorumque elementa saltationium ostendebat in ministrando curiae virium.^[11]

Catharina Medicaea opinabile est mater ballationis^[12] ob rem peritos ballationis professoresque colligebat, elementa seligebat fingebatque ex pantomimis saltationibusque pantomimorum quae iam adhuc circummeabant.

Ars saltationis

Saltatores videntur talaris, saltant tamquam volitent et suspendent in aere. Saltatores infantes disciplinas mandant. Saltatio motibus talorum utitur; itaque opinabile saltatio talaris est. Aliae saltationium normae sunt:

Omnis extra vertet.
Si non humi, pedes acuti debent.
Si crus non flectitur, plene extenditur.
Rectitudo, ordo et sito grave curant.

Nexus interni

Notae

↑ "partes suitae ballationis Stravinskianae Pulcinella": vide Ephemeris.
↑ Smithi dictionario Anglolatino.
↑ John C. Traupman, Latin and English Dictionary, ed. 3a (Novi Eboraci: Bantam Books, 2007), s.v. ballet, p. 472.
↑ Traupman 2007:472, s.v. ballet dancer.
↑ Collins Latin Dictionary.
↑ Fons.
↑ Fons. Verbum bailar est ortus Latinae sermo vulgaris.
↑ ballo, Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, in situ Perseus.
↑ βαλλίζω, Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, in situ Perseus.
↑ ball (2), Online Etymology Dictionary.
↑ "Did Catherine de Medici invent ballet," www.southbendtribune.com (Nutcracker Teachers Guide).
↑ "Did Catherine de Medici invent ballet," www.southbendtribune.com (Nutcracker Teachers Guide).

Bibliographia

Anderson, Jack. 1992. Ballet & Modern Dance: A Concise History. Ed. 2a. Princetoniae: Princeton Book Company. ISBN 978-0-87127-172-3.
Au, Susan. 2002. Ballet & Modern Dance Ed. 2a. Londinii: Thames & Hudson. ISBN 978-0-500-20352-1.
Bland, Alexander. 1976. A History of Ballet and Dance in the Western World. Novi Eboraci: Praeger Publishers. ISBN 978-0-275-53740-1.
Darius, Adam. 2007. Arabesques through Time. Helsingiae: Harlequinade Books. ISBN 951-98232-4-7
Gordon, Suzanne. 1984. Off Balance: The Real World of Ballet. McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-023770-4.
Kant, Marion. 2007. Cambridge Companion to Ballet. Cambridge Companions to Music. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-53986-9.
Kirstein, Lincoln, et Muriel Stuart. 1952. The Classic Ballet. Novi Eboraci: Alfred A Knopf.
Lee, Carol. 2002. Ballet In Western Culture: A History of its Origins and Evolution. Novi Eboraci: Routledge. ISBN 978-0-415-94256-0.
Traupman, John C. 2007. Latin and English Dictionary, ed. 3a. Novi Eboraci: Bantam Books.