Baba Iaga (Russice Ба́ба-Яга́) in scientiá vulgari Slavicá est entitas supernaturalis, aliquando una ex tribus eiusdem nominis sororibus, quae anus deformis atroxve videtur. Quae in fabellis puerilibus Russicis in magno mortario circumvolitat, pistillum tractans, et in silvá atrá habitat, plerumque in casá super crura gallinacea exstructá. Baba Iaga homines ei occurrentís aut eam petentís iuvare aut impedire, partesque maternas agere potest, cum animalibus silvestribus consociata. Secundum morphologiam fabellarum a Vladimiro Propp investigatarum, Baba Iaga plerumque aut donor aut scelestus (personae in fabulis rusticis solitae), vel omnino ambigua videri potest.
Baba Iaga est "una ex personis maxime memorabilibus et propriis in scientiá vulgari Europae Orientalis,"[1] quae perplexa est, saepe "ambiguitatem insignem exhibens."[2] Ea praeterea est "persona multarum facierum, quae ab investigatorbus videri potest nubes, luna, mors, hiems, anguis, avis, pelecanus, dea telluris, matriarchica proavia totemica, initiator femina, mater phallica, vel imago archetypica."[3][4]
Baba Iaga, nomine Iaga baba, primum in litteris anno 1755 commemoratur, in Rossiiskaia grammatika, grammaticá Russicá Michaelis Lomonosov, ubi bis inter personas plerumque ex traditione Slavicá nominatur. Mentio secunda intra indicem deorum entitatumque Slavicorum fit, iuxta earum pares opinabiles in mythologiá Romaná; Perun, exempli gratiá, deus Slavicus, ut videtur par Iovis est, dei Romani. Nomen Babae Iagae etiam in parte tertiá legitur, sed sine parí Romano, quod eam in speciem esse unicam significare, etiam in hác primá attestatione notá.[5]
Musica de Babá Iagá in traditione classicá Russicá auditur. Nona res in Picturis exhibitis Modesti Musorgskij (1874) eam tractat. "Maga (Baba Iaga)"[6] est res in Albo infantulis dicato Petri Čajkovskij (1878). In Baba Yaga, tabulá symphonicá Anatolii Liadov? (1903–1904), fagottus thema Babae Iagae primum fert.
Vicimedia Communia plura habent quae ad Babam Yagam spectant. |