God Speed. Pictura Edmundi Leighton.
Anxietas et audacia pro officina medici Flensburgi commemorantur.
Audacia Generalis Rajewski in proelio. Tabula a Nicolao Samokish anno 1912 facta.

Audacia, et fortasse saepissime fortitudo,[1] est electio et voluntas ad angorem, dolorem, cruciatum, periculum, incertitudinem, vel minas tolerandas, eis enim opponens. Audacia corporea est fortitudo erga dolorem corporeum, laborem, mortem, vel minas mortales, atque audacia moralis est facultas iuste agendi erga impedimenta populorum,[2] pudorem, opprobrium, animi infractionem, vel damnum personale. Fortitudo, una ex virtutibus classicis etiam audacia dicitur, sed praeterea notiones perseverantiae et patientiae comprehendit.[3] Symbolus audaciae saepe est leo.[4]

In traditionibus Occidentalibus, cogitationes notabiles de audacia posuerunt Socrates, Plato, Aristoteles, Thomas Aquinas, Severinus Kierkegaard, aliique philosophi, ac fides et scripta Iudaica et Christiana.

In traditionibus Hinduicis, mythologia multa fortitudinis audaciaeque exempla praebet. Potissimum carmina Ramayana et Mahabharata multa audaciae corporeae moralisque exempla praebent.

In traditionibus Orientalibus, cogitationes de audacia in Tao Te Ching, textu classico Sinico, praebentur, qui liber contendit audaciam ex amore deduci.

Audacia nuper a psychologi investigatur.

Nexus interni

Notae

  1. Etiam animositas, animus, constantia, virtus, et Medio Aevo vulgo *coraticum. In Imperio Romano, audacia vel fortitudo fuit pars aestimationis universalis virtutis (McDonnell 2006: 31).
  2. Pianalto 2012.
  3. Rickaby, John (1909). The Catholic Encyclopedia. 6. New York: Robert Appleton Company .
  4. Miller 2000: 101–102.

Bibliographia

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Audacia spectant.