Konferensi Meja Bundar ya iku patemon antarané pamaréntah Républik Indonésia lan Walanda sing kaleksanan ing Den Haag, Walanda saka 23 Agustus nganti 2 November 1949^[1].

Usaha kanggo ngredam kamardikan Indonésia kanthi dalan kekerasan gagal^[2]. Walanda éntuk kecaman saka PBB^[2]. Walanda banjur nganakaké patemon kanggo ngrampungaké masalah iki kanthi diplomasi, lumantar perundingan Linggarjati, perjanjian Renville, perjanjian Roem-van Roijen, lan Konferensi Meja Bundar^[2].

Wikisumber gadhah naskah sumber ingkang magepokan kaliyan United Nations Security Council Resolution 63

Wikisumber gadhah naskah sumber ingkang magepokan kaliyan Indonésia diterima menjadi anggota PBB

Asil saka Konferensi Meja Bundar (KMB) ya iku:

• Serah trima kedaulatan saka pamaréntah kolonial Walanda kanggo Républik Indonésia Sarekat, kajaba Papua pérangan Kulon^[1]. Indonésia kepéngin supaya kabèh tlatah bekas Hindia Walanda dadi tlatah Indonésia, déné Walanda péngin ndadèkaké Papua pérangan kulon ddadi nagari sing pisah amarga béda ètnis^[1]. Konferensi ditutup ora nganggo kaputusan mau^[2]. Amarga iku pasal 2 nyebutake yèn Papua pérangan kulon ora péranganing serah trima, lan yèn masalah iki arep dirampungake ing wektu setaun iku^[2].
• Kabéntuk persekuthuan Walanda-Indonésia, karo monarch Walanda minangka pres