Dilkur er lamb (þá dilklamb)[1] og jafnvel folald eða kálfur sem sýgur móður sína, en dilkur er þó langsamlega oftast haft um dilklamb, það er lamb að hausti.
Orðið dilkur getur merkt nokkra hluti:
Móðir dilka er oft nefnd dilksuga[2] þar sem hún er sogin af dilk.
Í Grágás kemur vel fram merking orðsins, þ.e. afkvæmi tamins húsdýrs, það sem sýgur móður sína:
Orðið „dilkur“ er gamalt í málinu og merkti það upprunalega ungviði búfjár (og ekki skipti máli hvort um var að ræða afkvæmi sauðfjár, hrossa, svína eða nautgripa) sem gengur með móður sinni[2] og á orðsifjafræði orðsins „dilkur“ á rætur sínar að rekja til latínu. Margar samsvaranir eru til í gannmálum og hin ævaforna rót di- sem fyrirfinnst í orðinu dilkur geymir merkinguna „að sjúga“; samanber danska orðið die, sænska orðið dia (að vera á brjósti).[2] Orðið er skylt latnesku sögninni felare (sem þýðir að „sjúga“), femina (sem þýðir „kona“) og einkum orðinu filius og filia (sem þýða „sonur“ og „dóttir“ í þessari röð) eða eiginlega brjóstmylkingar.