Biografía | |
---|---|
Nacemento | I milenio Esmirna |
Morte | 251 Sozópolis (pt) |
Causa da morte | decapitación tortura |
Actividade | |
Ocupación | Diácono |
Enaltecemento | |
Día de festividade relixiosa | 14 de decembro |
Tiso[1], ás veces Tirso[1] (en grego antigo: Θύρσος, romanizado: Thúrsos, literalmente «tirso», «contemplador»; en latín: Thyrsus), finado en Apolonia contra 251, é venerado como mártir cristián.
Foi asasinado pola súa fe en Apolonia, Frixia, durante a persecución do emperador Decio.
Leucio (Λεύκιος Leúkios) e Calínico (Καλλίνικος Kallínīkos) foron martirizados canda el. A tradición di que Tirso soportou moitas torturas e foi sentenciado a ser serrado pola metade. Porén, a serra non penetrou, pois volveuse tan pesada que os verdugos non puideron usala.
Leucio, despois de reprochar o gobernador Cumbricius, foi colgado, gradado nos seus costados e logo decapitado.
Calínico, sacerdote pagán, converteuse despois de ver o martirio de Tirso e tamén foi decapitado.
As reliquias de Tirso foron levadas a Constantinopla. Algunhas delas foron levadas a Francia. De feito, a catedral de Sisteron, nos Alpes de Alta Provenza, está consagrada a Notre-Dame et Saint Thyrse. No século XII tamén se lle dedicou a igrexa de Châteauponsac (na rexión de Lemosín).[2] O seu culto fíxose popular na Península Ibérica desde a Idade Media. Inicialmente coñecido como Santo Tirso, permaneceu así só en Portugal. En España é coñecido como San Tirso, ou Santiso en Galiza e Asturias.
Tirso tiña un oficio litúrxico completo no rito mozárabe.
A Igrexa católica celebra a súa onomástica o 14 de decembro. En España, concretamente na Rexión de León, celébrase o 28 de xaneiro.[3]
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Tiso de Apolonia |