neurofisina II de Bos taurus | |
Identificadores | |
Símbolo | AVP |
Símbolos alt. | ARVP |
Entrez | 551 |
HUGO | 894 |
OMIM | |
RefSeq | NM_000490 |
UniProt | P01185 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 20 p13 |
A neurofisina II é unha proteína carrexadora cun tamaño de 19 687,3 Da e está formada por un dímero de dúas cadeas polipeptídicas virtualmente idénticas. A neurofisina II é un produto de clivaxe (ou corte dunha molécula maior) da prepro-vasopresina ; o outro produto da clivaxe é a propia vasopresina. A neurofisina II é unha hormona neurohipofisaria que é transportada en vesículas, xunto coa vasopresina, ao longo dos axóns, desde as neuronas magnocelulares do hipotálamo ao lobo posterior da hipófise (neurohipófise). Aínda que a neurofisina II se almacena en gránulos neurosecretores con vasopresina e é liberada coa vasopresina na corrente sanguínea, a súa acción biolóxica non está clara. A neurofisina II é tamén un estimulador da secreción de prolactina.
A neurofisina II é unha proteína carrexadora da vasopresina (ADH). Prodúcese nos corpos celulares dos núcleos paraventriculares e supraópticos e é transportada ao seu sitio de liberación nos terminais axónicos da neurohipófise. A oxitocina, unha hormona similar en estrutura á vasopresina, únese de xeito análogo e é transportada pola neurofisina I. Ambas as hormonas, vasopresina e oxitocina, teñen nove residuos de longo, e só difiren nos aminoácidos das posicións 3 e 8. A oxitocina posúe unha Ile-3, mentres que a vasopresina posúe unha Phe-3. Tanto a Ile coma a Phe son aminoácidos hidrófobos e sofren unha unión similar ás neurofisinas.
A neurofisina II é un dímero e cada un dos seus monómeros consta de dúas follas β antiparalelas. Cada cadea é idéntica coa excepción da substitución dun só aminoácido (a cadea 1 contén Lys-18, mentres que a cadea 2 contén Ala-18). Cada cadea é de 95 aminoácidos de lonxitude e únese a unha soa molécula de oxitocina. A secuencia de aminoácidos da neurofisina II é:
NH2 - Ala - Met - Ser - Asp - Leu - Glu - Leu - Arg - Gln - Cys - Leu - Pro - Cys - Gly - Pro - Gly - Gly - Lys - Gly - Arg - Cys - Phe - Gly - Pro - Ser - Ile - Cys - Cys - Ala - Asp - Glu - Leu - Gly - Cys - Phe - Val - Gly - Thr - Ala - Glu - Ala - Leu - Arg - Cys - Gln - Glu - Glu - Asn - Tyr - Leu - Pro - Ser - Pro - Cys - Gln - Ser - Gly - Gln - Lys - Ala - Cys - Gly - Ser - Gly - Gly - Arg - Cys - Ala - Ala - Phe - Gly - Val - Cys - Cys - Asn - Asp - Glu - Ser - Cys - Val - Thr - Glu - Pro - Glu - Cys - Arg - Glu - Gly - Phe - His - Arg - Arg - Ala - OH
(Pontes disulfuro: - 10-54; - 13-27; - 21-44; - 28-34; - 61-73; - 67-85; - 74-79)
Mutacións puntuais nos xenes que codifican a vasopresina e/ou a súa proteína carrexadora neurofisina II subxacen en moitos casos do trastorno dominante autosómico familiar diabetes insípida neurohipofisaria.[1] (tamén chamada diabetes insípida hipotalámica hereditaria). Esta condición ten como resultado unha insuficiencia da liberación de vasopresina (ADH) na circulación sanguínea.