| Nadia Boulanger | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Juliette Nadia Boulanger |
| Data nacemento | 16 de setembro de 1887 |
| Nado en | 9.º arrondissement de Paris e París |
| Falecemento | 22 de outubro de 1979 |
| 9.º arrondissement de Paris | |
| Soterrada | Cemiterio de Montmartre |
| Irmáns | Lili Boulanger |
| Ocupación | pianista, organista, directora de orquestra, compositora, musicóloga, pedagoga, profesora de música, teórica da música e profesora universitaria |
| Na rede | |
         | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Nadia Boulanger, nada en París o 16 de setembro de 1887- e finada na mesma cidade o 22 de outubro de 1979, foi unha compositora, pianista, organista, directora, intelectual e profesora francesa que formou e ensinou a moitos dos grandes compositores do século XX.
Filla do compositor Ernest Boulanger e da súa muller Raissa Myschetsky (1856-1935) e neta da cantante Julie Boulanger, Nadia naceu en París o 16 de setembro de 1887, no seo dunha familia cunha longa tradición musical: a súa avoa Marie -Julie Hallinger estudou violoncello no Conservatorio Real, onde coñeceu a Fréderic Boulanger, que estudou o mesmo instrumento. Ernest Boulanger, o seu fillo, ingresou no Conservatorio aos dezaseis anos, onde estudou piano e composición. Sendo moi nova, Nadia gañou o Gran Premio de Roma, a máxima distinción que un músico podería recibir. Tanto Nadia como a súa irmá Lili creceron baixo a severa mirada materna. Segundo Leonie Rosenstiel, o personaxe eslavo de Raissa Myschetsky impresionou a educación das súas fillas. Ingresou no Conservatorio cedo e pronto mostrou talento como pianista e como organista. Gañou varios concursos de solfexo, órgano, acompañamento ao piano e fuga. Estudou con Gabriel Fauré e con Charles-Marie Widor. Ao principio, ensinou acompañamento de piano e piano elementais. Máis tarde de harmonía, contrapunto, fuga e órgano. Non obstante, nunca impartiu o curso de composición no conservatorio de París.
Como directora foi unha das primeiras en recuperar as obras de Claudio Monteverdi (nos anos 30) e foi a primeira muller que realizou un concerto para a Royal Philharmonic Society de Londres (1937), para a Orquestra Sinfónica de Boston (1938) e para a Orquestra Filharmónica de Nova York (1939).
En 1921 pasou a ser profesora no Conservatorio Americano de Música de Fontainebleau e desde 1950 como directora do conservatorio. Percorreu Estados Unidos, Inglaterra e Europa. Ensinou na escola Juilliard, na escola Yehudi Menuhin, na Longy School, na Royal Academy of Music e durante sete décadas no seu apartamento, onde estudantes e intelectuais se reunían todos os mércores.
Ata a súa morte, aos 92 anos, chamábase "Mademoiselle", morreu solteira, era unha devota católica e estimase que tivo máis de 1 200 estudantes.
Os seus herdeiros foron a súa ex-alumna Cécile Armagnac e a súa axudante persoal, compositora e profesora Annette Dieudonné, que doou parte das súas posesións. O seu apartamento parisiense no 36 rue Ballu (hoxe 1 Place Lili Boulanger) foi doado á Academia de Belas Artes.
En 2001, apareceu en Francia unha reedición nun disco compacto, probablemente non oficial, dun disco que contiña o Requiem de Gabriel Fauré e dos madrigais de Claudio Monteverdi, dirixido por Nadia Boulanger. Non hai identificación precisa da data, do coro ou da orquestra, nin do número de serie. Esta gravación permite estimar a calidade do traballo de Nadia Boulanger. En Fauré, aínda que o solista interpreta o número catro (Pie Jesu) do Réquiem con moito portamento e un vibrato esaxerado, o coro, pola súa banda, aparece equilibrado e ben preparado, a pesar dunha corda de tenores un tanto escasa. A calidade das voces é correcta e respéctanse con rigor os matices marcados na puntuación. As cordas do coro son claras e é posible seguir en cada momento sen dificultade. O son é natural, ao límite das voces abertas, sen portamento e sen máis vibrato que o vibrato natural de cada voz.[Cómpre referencia]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Nadia Boulanger  |
| Control de autoridades |
|
|---|
