En bioloxía, o illamento reprodutivo ou as barreiras á hibridación son o conxunto de características, comportamentos e procesos fisiolóxicos que impiden que os membros de dúas especies diferentes poidan criar ou aparellarse entre elas, producir descendencia ou que a mesma sexa viable ou fértil. Estas barreiras constitúen unha fase indispensable na formación de novas especies (especiación) xa que manteñen as características propias das mesmas a través do tempo polo feito que diminúen, ou directamente impiden, o fluxo xenético entre os individuos de diferentes especies.[2][3][4][5]
Propuxéronse diversas clasificacións dos mecanismos de illamento reprodutivo. O zoólogo Ernst Mayr clasificounos en dúas categorías amplas: mecanismos precopulatorios e poscopulatorios. Os primeiros actúan antes de que se produza a fecundación (é dicir, antes do coito no caso dos animais ou da polinización no cas das plantas). Estes mecanismos precopulatorios, tamén chamados «barreiras externas á hibridación», son as separacións físicas no tempo, no espazo, ambiente, nichos ecolóxicos específicos e diferenzas no comportamento que impiden o apareamento ou a polinización.[6] Os mecanismos poscopulatorios, ou «barreiras internas á hibridación», en troques, operan a través da falta de harmonía entre os sistemas fisiolóxicos, reprodutivos ou citolóxicos dos individuos pertencentes a diferentes especies.[7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Huber, S.K., Luis Fernando De León, Andrew P Hendry, Eldredge Bermingham, & Jeffrey Podos. 2007. Reproductive isolation of sympatric morphs in a population of Darwin's finches. Proc Biol Sci. 2007 July 22; 274(1619): 1709–1714.
- ↑ Baker, H G. 1959. Reproductive methods as factors in speciation in flowering plants. Cold Spring Harb Symp quant Biol, 24, 177-191.
- ↑ Barton, N., & B. O. Bengtsson. 1986. The barrier to genetic exchange between hybridising populations. Heredity 57: 357–376.
- ↑ Strickberger, M. 1978. Genética. Omega, Barcelona, España, p.: 874-879. ISBN 84-282-0369-5.
- ↑ Futuyma, D. 1998. Evolutionary biology (3ª edición). Sinauer, Sunderland.
- ↑ Stebbins, J.L. 1950. Variation and evolution in plants. Adv. Agron. 29:39-81.
- ↑ Mayr, E. 1963. Animal species and evolution. Harvard University Press, Cambridge.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Barton, N., & B. O. Bengtsson. 1986 The barrier to genetic exchange between hybridising populations. Heredity 57: 357–376
- Barton, N., & G. M. Hewitt. 1985 Analysis of hybrid zones. Annual Review of Ecology and Systematics 16: 113–148
- Baker, H G. 1959. Reproductive methods as factors in speciation in flowering plants. Cold Spring Harb Symp quant Biol, 24, 177-191.
- Grant, V. 1966. The selective origin of incompatibility barriers in the plant genus Gilia. Am Nat, 100, 99-118.
- Grant, K, and Grant, V. 1964. Mechanical isolation of Salvia apiana and Salvia mellifera (Labiatae). Evolution, 18, 196-212.
- Grun, P, and Radlow, A. 1961. Evolution of barriers to crossing of self-incompatible and self-compatible species of Solanum. Heredity, 16, 137-143.
- Jain, S K, and Bradshaw, A D. 1966. Evolutionary divergence among adjacent plant populations. I. The evidence and its theoretical analysis.Heredity, 21, 407-441
- Mayr, E. 1963. Animal species and evolution. Harvard University Press, Cambridge.
- McNeilly, T. 1967. Evolution in closely adjacent plant populations. III. Agrostis tenuis on a small copper mine. Heredity, 23, 99-108.
- Stebbins, G L. 1958. The inviability, weakness, and sterility of interspecific hybrids. Adv Genet, 9, 147- 215.
- Strickberger, M. 1978. Genética. Omega, Barcelona, España, p.: 874-879. ISBN 84-282-0369-5
- Casares, P. 2008. Genética de poblaciones y evolutiva. Capítulo 17. Genética del aislamiento reproductivo. Universidad de Oviedo, España.
