Ildefonso de Toledo

Biografía
Nacemento	c. 607 Toledo
Morte	23 de xaneiro de 667 (59/60 anos) Toledo
Arcebispo de Toledo
657 –
Abade
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino visigodo de Toledo
Relixión	Cristianismo niceno
Actividade
Ocupación	sacerdote católico , escritor , teólogo , Arcebispo , bispo católico
Profesores	Eugenius II of Toledo (pt) e Helladius of Toledo (en)
Lingua	Latín medieval
Orde relixiosa	Orde de San Bieito
Enaltecemento
santo
Día de festividade relixiosa	23 de xaneiro
Obra
Obras destacables (século VII) On illustrious men (en)

Ildefonso de Toledo, tamén coñecido como santo Ildefonso, nado en Toledo en 607 e finado na mesma cidade en 667, foi arcebispo de Toledo dende o ano 657 ata a súa morte. É un dos padres da Igrexa.

Naceu entre os anos 606 ou 607, durante o reinado de Witerico en Toledo. Era de orixe xermánica, das distintas familias rexias visigodas. Foi sobriño do bispo de Toledo santo Uxío III, quen comezou a súa educación.

Recibiu unha brillante formación literaria. De neno, ingresou no Mosteiro de Agali, nos arrabales de Toledo, contra a vontade dos seus pais.

Firma entre os abades nos Concilios VIII e IX de Toledo. Morto o bispo Uxío III é elixido bispo de Toledo o ano 657. Doi obrigado a ocupar a súa sede polo rei Recesvinto. Morre o 667, e foi sepultado na igrexa de Santa Locaia de Toledo, e posteriormente trasladado a Zamora.

A noite do 18 de decembro de 665 Ildefonso e os seus diáconos atopáronse coa Virxe María sentada na cadeira do bispo, rodeada por virxes. A Virxe díxolle que era o seu capelán e fiel notario. Deulle unha casula, que lle enviara o seu Fillo da súa tesouraría.

Dicindo isto, a Virxe mesma investiuno, e deulle instrucións de usala soamente nos días festivos designados na súa honra.

Un concilio de Toledo ordenou un día de festa especial para perpetuar a súa memoria. ^[1] O século VI foi importante para a orixe do culto mariano. Esta aparición foi de moita importancia para Toledo e a súa catedral. Nela, os peregrinos aínda veneran a pedra en que a Virxe puxo os seus pés.

Das apuntadas no Elogium consérvanse as seguintes:

• Sobre a virxindade perpetua de Santa María contra tres infieis (De virginitate Sanctae Mariae contra tres infideles): é a súa obra principal. Os tres herexes aos que se refire son Xoviniano e Helvidio, refutados xa por San Xerome, e un xudeu anónimo. Defende a virxindade de María e que Xesucristo é Deus. Está moi vinculado con santo Agostiño e santo Isidoro. Constitúe o punto de arranque da teoloxía mariana en España.

• Comentario sobre o coñecemento do bautismo (Liber de cognitione baptismi unus): explica de xeito pastoral o sacramentodo bautismo.

• Sobre o progreso do deserto espiritual (De progressu spiritualis deserti), prolongación da obra anterior.

• Sobre os homes ilustres (De viris illustribus), continuación do de santo Isidoro. Enumera a persoeiros ilustres pola súa santidade ou goberno. Algúns autores tan importantes como Braulio de Zaragoza ou Isidoro de Sevilla, son pouco destacados.

• Dúas Cartas dirixidas a Quirico de Barcelona.

A súa festa celébrase o 23 de xaneiro. É padroeiro das cidades de Toledo e Zamora. En Galicia é patrón da parroquia de San Cibrao das Viñas.

• Padres da Igrexa

Edicións

• F. DE LORENZANA, SS. Patrum Toletanorum quotquot extant opera, I, Madrid: 1782. PL 96,53-206.
• V. BLANCO GARCÍA, S. Ildefonso. De virginitate beatae Mariae. Madrid: 1937.
• V. BLANCO y J. CAMPOS, S. lldefonso de Toledo. La virginidad perpetua de Santa María, El conocimiento del bautismo, El camino del desierto, en Santos Padres Españoles. BAC, Madrid: 1971.