| Glicosa 1-fosfato | |
|---|---|
 Forma aniónica da α-D-glicosa 1-fosfato
| |
 Forma neutra da α-D-glicosa 1-fosfato
| |
Glicosa 1-fosfato | |
Outros nomes éster de Cori | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 59-56-3 |
| PubChem | 65533 |
| ChemSpider | 388311 |
| MeSH | glucose-1-phosphate |
| ChEBI | CHEBI:16077 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C6H13O9P |
| Masa molar | 260,14 g mol−1 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
A glicosa 1-fosfato[1] (tamén escrita glicosa-1-fosfato[2]) é unha molécula de glicosa que leva un grupo fosfato esterificado no carbono 1.
Reaccións
[editar | editar a fonte]- Catabolismo: Na reacción de glicoxenólise (degradación do glicóxeno) é o produto da reacción levada a cabo pola glicóxeno fosforilase, ao hidrolizar un polímero de glicóxeno, do cal escinde moléculas de glicosa en forma de glucosa 1-fosfato[3]. Posteriormente, e para que esta glicosa poida ser utilizada no catabolismo celular, a glicosa 1-fosfato é convertida en glicosa 6-fosfato por medio da catálise levada a cabo polo encima fosfoglicomutase. Unha das razóns polas que se forma glicosa 1-fosfato en lugar de formarse directamente glicosa durante a fosforólise do glicóxeno, é que o grupo fosfato confire unha elevada polaridade á molécula de glicosa, o que impide que poida atravesar a membrana celular, quedando así marcada para incorporarse ao catabolismo intracelular[4]. A galactosa pode formar UDP-galactosa, e esta UDP-glicosa, que orixina glicosa 1-fosfato, que se pode incorporar á glicólise.
- Anabolismo: Na glicoxenoxénese (formación de glicóxeno), as moléculas de glicosa 1-fosfato poden reaccionar con UTP para formar UDP-glicosa[3], pola acción do encima UDP-glicosa pirofosforilase. Desta forma, pode ser utilizado na síntese de glicóxeno por medio da glicóxeno sintase.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ ChemSpider Glucose 1-phosphate
- ↑ PubChem compound Glucose-1-phosphate
- ↑ 3,0 3,1 A. Lehninger. Principios de Bioquímica. (1988). Omega. Páxinas 414-415, 572-573. ISBN 84-282-0738-0
- ↑ Jeremy M. Berg, John L. Tymoczko & Lubert Stryer: Biochemistry, 6th Edition, s. 450,594-595, 604. W. H. Freeman and Company, 2006. ISBN 978-0-7167-8724-2.
