| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 26 de marzo de 1930  Vigo, España |
| Morte | 19 de xaneiro de 1996 (65 anos) Vigo, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | arquitecto |
| Lingua | Lingua castelá |
| Obra | |
Obras destacables | |
Desiderio Pernas Martínez, nado en Vigo o 26 de marzo de 1930 e finado na mesma cidade o 19 de xaneiro de 1996, foi un arquitecto galego recoñecido internacionalmente e artífice da introdución da nova linguaxe moderna en Vigo. Ademais da súa obra como arquitecto sentiu unha gran paixón pola pintura e a música, feito que se vería reflectido na súa obra.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Pernas naceu nunha familia vinculada ao mundo da construción feito que o levou a estudar na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid unha vez rematados os estudos de secundaria na cidade olívica. En 1956 obtivo unha bolsa IASTE e trasladouse aos Países Baixos, onde traballou no departamento de Construción de escolas municipais na Haia e seguiu un curso de acústica na televisión de Delly. Ao ano seguinte consegue outra bolsa IASTE, esta para Inglaterra, onde colaborou na construción dun novo centro de televisión para a BBC preto de Londres.
Obtivo o título de arquitecto aos 28 anos, obtendo ao rematar a carreira a prestixiosa bolsa Fulbright e trasladouse a Chicago á Escola de Arquitectura do ITT, onde foi alumno de Ludwig Mies van der Rohe e recibiu cursos de especialización.
En 1963, estableceu o seu estudo de arquitectura en Vigo. Nese mesmo ano gañou o concurso de arquitecto escolar. Así, construíu escolas públicas ata 1972. En 1964 conseguiu o doutoramento. En 1970 construíu na cidade de Pontevedra un edificio para centro social e cultural do barrio de Campolongo, que desde 1984 alberga a delegación provincial do Instituto Nacional de Estatística.[3][4] No seu estudo de Vigo formáronse e colaboran outros arquitectos como José Herrero, Luis Manso, José M. Quinteiro ou Pedro López. En 1988 recibiu o Premio Dragados y Construcciones pola rehabilitación do Teatro García Barbón.
Pernas e os seus contemporáneos (Bar Boo, Alberto Baltar, Agustín Pérez Bellas, Tomás Pérez-Lorente,...) conseguiron introducir a linguaxe da arquitectura internacional en Vigo e foron os principais representantes do movemento moderno que significou un novo soplo de aire fresco na cidade.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Igrexa parroquial na Avda. de Castelao de Vigo, 42°13′05″N 8°44′55″O / 42.218188, -8.748546
- ↑ Teatro García Barbón na páxina do Concello de Vigo.
- ↑ "Edificios singulares". La Voz de Galicia (en castelán). 17 de maio de 2013.
- ↑ "Campolongo arranca al Estado el compromiso para que los vecinos recuperen la sede de Estadística". Faro (en castelán). 28 de novembro de 2010.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- "Pernas Martínez, Desiderio". Dicionario biográfico de Galicia 3. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 102.
- "Pernas, Desiderio". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
- Giráldez Lomba, Antonio (2010). 200 memorias de Vigo (en castelán). Caixanova, Faro de Vigo e Alcaldía de Vigo. p. 105. VG 955-2010.
- Grandal, Estefanía e Prieto, Juan I. (2015). "Aprender en la naturaleza. Colegio Universitario de Vigo, Desiderio Pernas" pp. 354-363. II Congreso pioneros de la arquitectura moderna española. ISBN 978-84-606-7879-3 (en castelán).
- Varela Alén, José L. (2015). "La arquitectura escolar de Desiderio Pernas en Vigo. La modernidad a través del material" Arquivado 17 de febreiro de 2021 en Wayback Machine.. ZARCH, UNIZAR. ISSN 2341-0531, Nº. 4 (en castelán).
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Arquitectura de Desiderio Pernas arquitecturavigo.blogspot.com
- "Homenaje a la obra de Desiderio Pernas" 12/9/2005, La Voz de Galicia.