Denomínase complemento a un conxunto de proteínas séricas que colaboran coa inmunidade. Está composto por varias proteínas. As máis activas son as proteínas C, das que hai varios subtipos: C1, C2, C3, C4...

Cumpren dúas características esenciais:

• Son capaces de romper proteínas (proteólise).
• A pesar do seu gran tamaño son capaces de asociarse entre si.

Son dous obxectivos:

• Formación do complexo MAC, antibacteriano e antiviral.
• Formación de anafilotoxinas, que interveñen en diversos procesos inmunitarios, como a opsonización e a inflamación.

• Vía clásica: Actívase ao producirse a interacción antíxeno-anticorpo. Isto esperta a actividade da proteína C1. C1 rompe a C4 e C2 en C4a, C4b, C2a e C2b. Fórmase o complexo convertase de C3 pola unión de C2b e C4b. A convertase de C3 rompe C3 en C3a e C3b. C3b únese ao complexo convertase de C3, constituíndo o complexo convertase de C5. Este rompe a C5 en C5a e C5b. C5b únese a C6, C7, C8, C9 formando o complexo de ataque á membrana MAC.
• Vía alternativa: En contacto cos lipopolisacáridos de membrana bacteriana C3 autoescíndese en C3a e C3b. C3b únese a C3 formando outro complexo convertase de C3. O proceso segue a partir de aquí coma na vía clásica.

Ten varias funcións distintas:

• Activa o macropéptido MAC.
• Únese a un receptor dun fagocito e ao mecrobio, facilitando a fagocitose. É a opsonización.
• Favorece a eliminación do complexo antíxeno-anticorpo a través do receptor CR2 de eritrocito.
• Colabora co receptor de linfocito B no recoñecemento antixénico.

• Abbas, Inmunología celular y molecular.

• Anafilotoxina
• Citolisina
• Complexo de ataque á membrana