Estepa inguru batean kokatuta, Pitillasko aintzira Nafarroako zabalena eta Ebro bailararen garrantzitsuena da nahiz eta haren sakonera oso handia ez izan, bi metro ingurukoa. Aintzira honetara ailegatzen diren urak Uxue mendilerrotik datoz. Aintzira Pitillas herritik bi kilometrotara dago, N-121 errepidean, Santakararako bidean. Ingurua bisitarientzako oso ondo egokituta dago, behatoki eta bidexkekin; horri esker hegaztiak ikusteko oso aukera onak eskaintzen ditu natura eremu honek.
Historia
Lehenengo erreferentzi idatziak Nafarroako Erresumaren garaietatik datoz, 1348 urteko Salbasango urmaelaren aipamenaz. Aipamenaren jatorria urmaelaren zaindarien eta abeltzainen arteko tirabirak izan ziren. Aintzira erabilera handiak zituen bai inguruko lurrak ureztatzeko eta aberei ura emateko baita ere erregearen ehiza-zonalde bezala. XVI.mendean bildutako ura handitzeko asmoz presa bat egin zen. 1561an Nafarroako Erregeak Korteseko Markesari, Juan Navarra eta Benavides, eremu hori eman zion; dena dela, inguruko herriek ez zuten haien lurrak ureztatzeko eskubideak galdu. XX.mendeko 60.urtetan, frankismoaren garapen-politika suntsitzailearen barruan, aintziraren lehortzea planteatu zen. Helburua lur horiek landa-eremua bihurtzea zen baina baldintzak ez ziren onak: oso inguru lehorra zen, salinitate handikoa, eta ondorioz etekin posibleak oso eskasak ziren. Hori esker azkenik proiektua baztertu egin zen. 1976an Nafarroako Foru Aldundiak eremua alokatu egin zuen. 1977an Ehiza Babesa deklaratu zuten. Hortik aurrera giza-interbentzioa erabat aldatu zen. Ingurua eta konpuertak itxi egin ziren, ondorioz naturgunearen errekuperazioa ahalbideratzen.
Oso inguru aberatsa da, batez ere hegaztien ikuspuntutik; urtean zehar ehundaka dira bertan gelditzen diren espezieak. Hona hemen nagusietariko batzuk:
