La komuneco [1] estas, laŭ komuna origino, la harmonio kreiĝanta inter du aŭ pli personoj. La vorto trovas sian originon el latina communio, kiu korespondas al la greka koinonìa (κοινωνία).
La etimologia ĝin reirigas al la kunmetaĵo "com-unio", nome unuiĝo de diversaj personoj.[2]
La vorto akiras gravan signifon el al kristana lingvaĵo.
En la Nova Testamento la komuneco estas distinga signo de la kristanoj, kaj estas frukto de la dono de la Sankta Spirito:
![]() |
|
![]() |
|
Tia komuneco inter kristanoj estas ofte dirita ankaŭ Komuneco kun la Sanktuloj, kiu por katolikoj kaj ortodoksuloj etendiĝas ĝis la propetado de la sanktuloj por la surteraj vivantoj kaj de tiuj lastaj por la forpasintaj puriĝantaj en Purgatorio. [3]