Giovanni Papini
Persona informo
Naskiĝo 9-an de januaro 1881 (1881-01-09)
en Florenco
Morto 8-an de julio 1956 (1956-07-08) (75-jaraĝa)
en Florenco
Mortis per amiotrofa lateralsklerozo vd
Tombo Cimitero delle Porte Sante vd
Religio katolika eklezio vd
Lingvoj itala vd
Ŝtataneco ItalioReĝlando Italio vd
Subskribo Giovanni Papini
Profesio
Okupo poeto • ĵurnalistoverkisto • literaturkritikisto • biografo • sciencfikcia verkisto • filozofo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Giovanni Papini (9a de januaro 1881 - 8a de julio 1956)[1] estis itala ĵurnalisto, eseisto, literatura kritikisto, poeto, kaj romanisto.

Biografio

"Karikaturo de Papini", fare de Carlo Carrà kaj Ardengo Soffici, el Broom, 1922

Li edukiĝis en kontraŭreligia etoso patra. Dekomence li havis la neeblan planon verki enciklopedion kien ĉiuj kulturoj estu resumitaj.

Li studis en la Instituto di Studi Superiori (1900–2), kaj instruis unu jaron en angl-itala lernejo kaj poste estis bibliotekisto ĉe la Muzeo de Antropologio el 1902 al 1904.[2] La literatura vivo allogis Papini, kiu en 1903 fondis la gazeton Il Leonardo, al kiu li kontribuis per artikolojn verkitajn sub la pseŭdonimo "Gian Falco."[3] Liaj kunlaborantoj estis Giuseppe Prezzolini, Borgese, Vailati, Costetti kaj Calderoni.[4] Pere de la Leonardo Papini kaj liaj kontribuantoj enkondukis en Italion gravajn pensulojn kiaj Kierkegaard, Peirce, Nietzsche, Santayana kaj Poincaré. Li poste aliris la stabanaron de Il Regno,[5] nome naciisma publikaĵo redaktorita de Enrico Corradini, kiu formis la Associazione Nazionalistica Italiana, por subteni la koloniisman etendismon de sia lando.

Papini renkontiĝis kun William James kaj Henri Bergson, kiuj ege influis siajn komencajn verkojn.[6] Li ekpublikigis rakontojn kaj eseojn: en 1906, Il Tragico Quotidiano ("La tragika ĉiutagaĵo"), en 1907 Il Pilota Cieco ("La blinda piloto") kaj Il Crepuscolo dei Filosofi ("La krepusko de la filozofoj"). Tiu lasta konstituis polemikon kun stablitaj kaj diversaj intelektuloj, kiaj Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Auguste Comte, Herbert Spencer, Arthur Schopenhauer, kaj Friedrich Nietzsche. Papini deklaris la morton de la filozofoj kaj la detruon de la pensaro mem. Li iome flirtis kun Futurismo[7][8] kaj aliaj violentaj kaj liberecaj formoj de Modernismo[9] (Papini estas rolulo en kelkaj poemoj de la periodo verkitaj de Mina Loy).[10]

Verkoj

Postmortaj[redakti | redakti fonton]

Kolektitaj verkoj

Verkoj en anglaj tradukoj disponeblaj

Elektaj artikoloj

Noveloj

Referencoj

  1. "Giovanni Papini, Author, is Dead; Italian Philosopher, 75, Who Wrote 'Life of Christ', Won Prize for Study of Dante," The New York Times, 9a de Julio, 1956, p. 23.
  2. Hoehn, Matthew (1948). "Giovanni Papini, 1881." In: Catholic Authors: Contemporary Biographical Sketches. Newark, N.J.: St. Mary's Abbey, p. 607.
  3. Boyd, Ernest (1925). "Giovanni Papini." In: Studies from Ten Literatures. New York: Charles Scribner's Sons, p. 167.
  4. Kunitz, Stanley (1931). "Giovanni Papini." In: Living Authors: A Book of Biographies. New York: The H.W. Wilson company, p. 314.
  5. Bondanella, Peter, ed. (2001). "Papini, Giovanni (1881-1956)," Cassell Dictionary Italian Literature, Continuum International Publishing Group, p. 422.
  6. Orlandi, Daniela (2007). "Papini (1881–1856)." En: Encyclopedia of Italian Literary Studies, Paolo Puppa & Luca Somigli (eds.), Vol. I. Taylor & Francis, p. 1347.
  7. Collins, Joseph (1920). "Giovanni Papini and the Futuristic Literary Movement in Italy." En: Idling in Italy: Studies of Literature and of Life. New York: Charles Scribner's Sons, pp. 88–106.
  8. Clough, Rosa Trillo (1961). Futurism: The Story of a Modern Art Movement, a New Appraisal. New York: Philosophical Library.
  9. Sharkey, Stephen & Robert S. Dombronski (1976). "Revolution, Myth and Mythical Politics: The Futurist Solution," Journal of European History 6 (23), pp. 231–247.
  10. Hofer, Matthew (2011). “Mina Loy, Giovanni Papini, and the Aesthetic of Irritation,” Paideuma 38.
  11. Rep. in Vanity Fair 15 (2), 1920, p. 48.
  12. Rep. in Italian Short Stories from the 13th to the 20th Centuries. With an introduction by Decio Pettoello. London: J. M. Dent & Sons, Ltd., 1932; The Copeland Translations; Mainly in Prose from French, German, Italian and Russian. Chosen and arranged with an introduction. New York-London: Charles Scribner's Sons, 1934.

Bibliografio

En aliaj lingvoj

Eksteraj ligiloj