Ju 87 | |
---|---|
Τύπος | Βομβαρδιστικό καθέτου εφορμήσεως |
Κατασκευαστής | Junkers |
Σχεδιαστής | Hermann Pohlmann |
Παρθενική πτήση | Τέλη 1935 |
Πρώτη παρουσίαση | 1937 |
Αποσύρθηκε | 1945 |
Κύριος χειριστής | Luftwaffe |
Παραγωγή | 1936–1944 |
Μονάδες που παρήχθησαν | 5.752 |
Πλήρωμα | 2 άτομα |
Μήκος | 11,10 m |
Εκπέτασμα | 13,80 m |
Ύψος | 3,90 |
Επιφάνεια πτέρυγας | 31,90 |
Μεικτό βάρος | 5.720 kg |
Μέγιστη ταχύτητα | 408 km/h |
Αυτονομία | 1.165 km |
Μέγιστο ύψος | 9.000 m |
Πολυβόλα | 2 σταθερά πυροβόλα MG 17 των 7,92 mm, 1 οπίσθιο αμυντικό πολυβόλο MG 81 των 7,92 mm |
Βόμβες | 1 των 500 ή 1.000 kg και 4 των 50 kg |
Το Junkers Ju 87 ή Stuka (Στούκα) είναι συντόμευση της λέξης Sturzkampfflugzeug, (βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης). Αναγνωρίζεται εύκολα από τις αντεστραμμένες πτέρυγες γλάρου, από το σταθερό σύστημα προσγείωσης και τη σειρήνα του που λόγω της επιπρόσθετης οπισθέλκουσας μείωνε την ταχύτητα στο ήδη αργό αεροσκάφος.
Το Stuka εισήγαγε κάποιες πρωτοποριακές καινοτομίες, όπως τα αυτόματα φρένα , που εξασφάλιζαν την έξοδο του αεροσκάφους από τη βύθιση, ακόμα και στην περίπτωση λιποθυμίας του πιλότου από την έντονη επιτάχυνση και μια σειρήνα κάτω από το ρύγχος, που λειτουργούσε με τον εισερχόμενο αέρα και ούρλιαζε κατά τη διάρκεια των βυθίσεων για να τρομοκρατεί τους αντιπάλους.Τα Stukas αποτελούσαν ένα είδος ψυχολογικού πολέμου. Οι σταθερές ρόδες του επέτρεπαν να προσ-απογειώνεται σε αυτοσχέδιους αεροδιαδρόμους κοντά στην πρώτη γραμμή, παρέχοντας στενή υποστήριξη στις προελαύνουσες γερμανικές δυνάμεις. Σχεδόν 6.000 Ju 87 κατασκευάστηκαν στην περίοδο 1936-1944. Ένα Ju 87 πέτυχε την πρώτη κατάρριψη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου την 1η Σεπτεμβρίου 1939, όταν ο πολυβολητής του σκότωσε τον πιλότο ενός πολωνικού καταδιωκτικού PZL P.11 c.
Αν και εύρωστο, ακριβές και πολύ αποτελεσματικό, το Stuka υπέφερε από την χαμηλή ταχύτητα και την περιορισμένη ευελιξία του, που σε συνδυασμό με τον ανεπαρκή αμυντικό του εξοπλισμό το καθιστούσε ιδιαίτερα ευάλωτο στα εχθρικά καταδιωκτικά. Στη Μάχη της Αγγλίας αποδεκατίσθηκαν καί αποσύρθηκαν,καθώς οι Γερμανοί έμαθαν πως για να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά τα αεροσκάφη προσβολής στόχων εδάφους, έπρεπε πρώτα να εξασφαλιστεί η αεροπορική υπεροχή. Μετά τη μάχη αυτή, το Stuka χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα στη Δυτική Ευρώπη, αλλά χρησιμοποιήθηκε σε τεράστιους αριθμούς στο ανατολικό μέτωπο, όπου υπήρχε ανεπάρκεια συμμαχικών καταδιωκτικών και στη Μεσόγειο. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στη Μάχη της Κρήτης, στήν πολιορκία του Λένινγκραντ και τη Μάχη της Μάλτας. Ίσως το κορυφαίο παράδειγμα της ευπάθειάς του ήταν η κατάρριψη πέντε Stuka μέσα σε λίγα μόνο λεπτά από τον Αυστραλό άσσο Clive Caldwell με αεροσκάφος P-40 Tomahawk,στη Λιβύη στις 5 Δεκεμβρίου 1941. Παρόλα αυτά, τα Stuka χρησιμοποιήθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο με μεγάλη αποτελεσματικότητα, αν και η σταθερή αύξηση της σοβιετικής αεροπορικής ισχύος στην πορεία του πολέμου σήμαινε πως οι μοίρες Stuka υπέστησαν τελικά βαρύτατες απώλειες.
Ο Χανς Ούλριχ Ρούντελ (Hans-Ulrich Rudel) υπήρξε ο πιο αξιοσημείωτος άσσος των Stuka και τιμήθηκε με ανώτερες διακρίσεις από οιονδήποτε άλλο Γερμανό στρατιωτικό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πετώντας στα 4.600 μέτρα, ο πιλότος εντόπιζε το στόχο του μέσα από ένα παράθυρο διόπτευσης στο δάπεδο του πιλοτηρίου. Αφού άνοιγε τα αερόφρενα, έκοβε ταχύτητα και περιέστρεφε το αεροσκάφος κατά 180° γύρω από τον διαμήκη άξονά του, ρίχνοντάς το σε μια κάθετη βύθιση. Κόκκινες ετικέτες ανυψώνονταν από την πάνω επιφάνεια των πτερύγων, σαν οπτική ένδειξη προς τον πιλότο πως εάν η πίεση από την επιτάχυνση («g») τον άφηνε αναίσθητο, θα ενεργοποιούνταν το αυτόματο σύστημα ανύψωσης. Η βύθιση γινόταν σε μια γωνία 60 ως 90 μοιρών, επιταχύνοντας στα 600 περίπου km/h.
Όταν το αεροσκάφος βρισκόταν σε μια λογική απόσταση από το στόχο, άναβε μία λυχνία στο όργανο ένδειξης υψομέτρου, για να επισημάνει την κατάλληλη στιγμή για την απελευθέρωση της βόμβας (περίπου 450 m). Ο πιλότος έριχνε τη βόμβα πιέζοντας ένα κομβίο στον πίνακα οργάνων, που ταυτόχρονα με την απελευθέρωση της βόμβας εκκινούσε και τον αυτόματο μηχανισμό ανύψωσης. Μία αρπάγη κάτω από την άτρακτο θα εξέτρεπε τη βόμβα,ώστε να παρακάμψει το δίσκο του έλικα και το αεροσκάφος θα ξεκινούσε αυτόματα την έξοδό του,με 6 «g».
Όταν το ρύγχος ανέβαινε πάνω από το οριζόντιο επίπεδο, τα αερόφρενα ανασύρονταν, ανέβαιναν οι στροφές και ο έλικας ρυθμίζονταν σε ανάβαση. Ο πιλότος ανακτούσε πάλι τον έλεγχο και συνέχιζε κανονικά την πτήση.
Αναπτύχθηκε στις αρχές του 1943, οπλισμένο με δύο πυροβόλα των 37 mm εγκατεστημένα σε ατρακτίδια κάτω από τις ημιπτέρυγες και αποδείχθηκε τρομερά αποτελεσματικό στα χέρια έμπειρων πιλότων. Αν και παρέμενε αργοκίνητο, η σταθερότητά του, οι τεράστιες πτέρυγες και η θαυμάσια απόδοσή του σε βραδεία πτήση ήταν πολύτιμες για την προσβολή αργοκίνητων στόχων όπως πολεμικά οχήματα και αποβατικά σκάφη. Το Ju 87 γενικά επηρέασε το σχέδιο του A-10 Thunderbolt II και το προσωπικό του υποχρεώθηκε να μελετά το εγχειρίδιο του Stuka.
Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πίνακα αφορούν στο Ju 87D.
|
|
|
|