Wylem Bjero, nimski Wilhelm Bähro (roź. 4. septembera 1902 w Drjejcach, wum. 26. awgusta 1988 w Chóśebuzu) - dolnoserbski casnikaŕ, ceptaŕ, spisowaśel a pśełožowaŕ.

Źěłał jo ako źěłaśeŕ w rězaku, pśi zeleznicy, na lětanišću, ako knigływjednik, nakupowaŕ a pśedawaŕ a ako gmejnski pśistajony[1]. Wón jo był wušej dwaźasća lět wucabnik w šuli w Kuparskich Borkowach.

Wot lěta 1958 až do 1977 wón jo był ako redaktor zagronity za Serbsku Pratyju. Bjero jo pisał nastawki a wulicowańka za Nowy Casnik, Pratyju, Płomje a dolnoserbske radijo. W 1959 jo dostał cesne znamuško Domowiny[2]. W lěśe 1977 jo wótejšeł na wuměńk. Wón jo był slědny redaktor Nowego Casnika, za kótaregož jo dolnoserbska rěc była mamina.

Wón jo był teke dłujkolětny (1952-1987) pśedsedaŕ Zjadnośeństwa serbskich rybarjow[3][4].

Publikacije

[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Pśełožki do dolnoserbšćiny

[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Žrědła

[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
  1. Wylem Bjero, Na Kałpjeńcu. Wuběrk źełow, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšyn 1977
  2. Lisćina wuznamjenjonych cesnym znamuškom Domowiny 1958-1989
  3. Wilhelm Bähro
  4. Pětš Šurman, K stawiznam Serbow w Dolnej Łužycy. Wuběrk dokumentow, Chośebuz 2003, b. 104.

Literatura

[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Wótkaze

[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]