Kozaci su grupa na jugu Rusije poznata po konjaništvu. Potiču od izbjeglica koji su bježali pred protestantskim vjerskim progonima u Poljskoj u 16. vijeku i pridružili se kmetovima koji su bježali pred feudalnim porezima u Poljskoj i Rusiji. Nastanjujući se oko rijeka Dona i Dnjepra, Kozaci su utjecali na tok ukrajinske historije. Teškoće na granicama potaknule su razvoj njihovog konjaništva, razvoj vojnog junaštva i svoje vlastite primitivne demokratije. Bili su poluautonomni, ali su Rusiji davali vojne usluge, naročito protiv Osmanlija. Svi muškarci između 16 i 60 godina bili su obavezni nositi oružje. Kozaci su dizali pobune protiv Rusije četiri puta u 17. i 18. vijeku prije nego što su dobili privilegije od cara. U zamjenu su davali Rusiji elitnu konjicu u kojoj su služili muškarci od osamnaeste godine i to punih dvadeset godina. Do kraja 19. vijeka ruske vlasti su podijelile Kozake u 11 regionalnih grupa, slabeći njihovu snagu. Većina njih se u revoluciji 1918. pridružila caristima protiv boljševika, a kasnije su postepeno inkorporirani u Sovjetski savez.
