Enel | |
---|---|
Enel S.p.A. (it) | |
negociu, empresa, Multinacional, compañía enerxética y empresa de capital abiertu | |
Llocalización | |
Sede | Roma |
Direición | Italia |
Forma xurídica | sociedad por acciones (es) |
Historia | |
Fundación | 27 payares 1962 |
Fundador | Gobiernu d'Italia |
Organigrama | |
Dueñu | Ministerio de Economía y Finanzas de Italia (es) |
Sector | |
Industria | industria de la energía (es) |
Productos destacaos |
enerxía llétrico Gas natural |
Participación empresarial | |
Filiales | |
Propietariu de |
ver
|
Datos económicos | |
Bolsa de valores |
EURO STOXX 50 (es) FTSE MIB |
Parte de |
Bolsa d'Italia ENEL OTC Markets Group (es) ESOCF |
Emplegaos | 66 279 (2021) |
Activos totales | 201 600 000 000 $ (2015) |
Ingresos totales | 140 517 000 000 € (2022) |
Beneficiu netu | 1 682 000 000 € (2022) |
Beneficiu enantes d'impuestos | 11 193 000 000 € (2022) |
Web oficial | |
Enel (n'orixe ENEL, acrónimu de Ente nazionale per l'energia elettrica) ye una empresa multinacional productora y distribuidora d'enerxía llétrico y de gas. Foi instituyida como ente públicu a finales de 1962; en 1992 foi tresformada en sociedá por aiciones[1] y en 1999, dempués de la lliberalización del mercáu de la enerxía llétrico en , foi privatizada.[2] L'Estáu italianu, al traviés del Ministeriu d'Economía y Finances, entá se caltién como'l principal accionista y en mayu de 2015 tenía'l 25,5 % del capital social.[3] Ta cotizada na Bolsa de Milán. Enel ye la 56ª empresa nel mundu por volume de ventes con 75,7 mil millones d'euru[4] y una capitalización na bolsa de más de 39 mil millones d'euru.[5][6] A finales de 2017 cuntaba con cuasi 69 000 emplegaos, en llixera flexón respeuto al añu anterior.[7]
La producción d'enerxía llétrico en 1898 equivalía a 100 millones de kilovatio hora[8][9][10] y llegó a más de 56 mil millones en 1960.[11][12] La mayoría de la xeneración d'enerxía llétrico esplotó les carauterístiques del territoriu, ye dicir los recursos hidrogeológicos,[13][14] col llabor de más de 1200[15][16][17] empreses privaes locales o rexonales o venceyaes a suxetos industriales.[18][19][20][21][22][23] L'estáu subvencionó la realización de centrales llétriques y de les coneutaes aiciones territoriales p'amontar la xeneración d'enerxía llétrico.[24][25][26] Nel ámbitu de la distribución l'estáu intervieno en 1961 y unificó les tarifes a nivel nacional por iguales clases de consumu (al traviés de "la cassa conguaglio per il settore elettrico"[27][28]) ya impunxo que les empreses llétriques conectaren a quienquiera que lo pidiera.[19][23][29][30][31][32][33][34][35][36] En 1962 foi instituyíu'l "Ente per l'energia elettrica" coles mires de volver la enerxía llétrico una ferramienta de desenvolvimientu del país y d'establecer una política nacional de la enerxía llétrico, tamién sobre la base de les esperiencies d'otros países como Francia y Gran Bretaña.[33][34][37][38][39][40]
A principios de 1962 el Gobiernu Fanfani IV recibió l'enfotu pol parllamentu italianu y comprometióse nuna propuesta d'unificación del sistema llétricu dientro de 3 meses del enfotu.[41][42][43][44] Na sesión de la Cámara de Diputaos del 26 de xunu de 1962 foi presentáu'l proyeutu de llei qu'estableció los principios y modalidaes pa la institución del "Ente nacional pa la enerxía llétrico" ("E.N.E.L.").[17][45][46][47] Enel consiguió toles actividaes de les empreses qu'operaben na producción, tresformamientu, tresmisión y distribución d'enerxía llétrico, cola esceición de los autoproductores, ye dicir empreses que producíen más del 70% d'enerxía llétrico en función d'otros procesos granibles (nes que socesivamente s'oldearon tamién les empreses municipalizadas[41]), o bien les pequeñes empreses que nun producíen más de 10 millones de kilovatio hora per añu.[48][49][50][51][52][53] Pa compensar eses incorporaciones, definiéronse les modalidaes de valutación del valor de les empreses y se instituyó un indemnizo que corresponde-y en 10 años a los creditores con una tasa d'interés del 5,5%.[50][54] El 1962 consideróse un añu de transición, nel que tolos cargos y ganancies de les empreses incorporaes tresferir a Enel, ente que el 1963 marca'l primer añu d'exerciciu de la empresa.[55][56][57][58] Les primeres incorporaciones interesaron les siguientes empreses:[59]
Los primeros oxetivos d'Enel fueron la modernización y el desenvolvimientu de la rede llétrica cola construcción de les dorsales d'alta tensión llétrico], les conexones internacionales y coles islles, la electrificación de les zones rurales y la realización del centru nacional de suministru de la rede llétrica. Eses actividaes financiar tamién la emisión, en 1965, de bonos garantizaos pol estáu, con un valor de más de 200 mil millones de llires italianes.[64][65] En 1967 la supervisión d'Enel pasó del Comité de los Ministros al comité interministeria pa la programación económica (CIPE) siempres acordies con el Ministeriu d'Industria.[50][66][67] Amás, nesi periodu la producción termollétrica superó per primer vegada la hidrollétrica.[68][69]
En 1963 fíxose'l Centru nacional de suministru en Roma col fin de xestionar los fluxos d'enerxía na rede coordinando les instalaciones de producción, la rede de tresmisión, la distribución y amás la interconexón del sistema llétricu non col estranxeru, y regularizando intre per intre la producción y la tresmisión d'enerxía a partir de la efectiva necesidá.[1][59][65][70][71][72][73]
Nel ámbitu de la lletrificación rural los centros habitaos non coneutaos cola rede llétrica pasaron del 1,27% de 1960 al 0,46% de 1964, con más de 320.000 nuevos habitantes enllazaos. Nel quinqueniu 1966-1970 empezáronse nueves inversiones pa la electrificación rural, a mariña pol 80% del estáu y pol 20% d'Enel, xuntu de tarifes facilitaes como estímulu al desenvolvimientu agrícolo.[74][75][76][77][78]
En 1968 empezaron les obres (que terminaron na primer metá de los años '70) de realización de la llinia de 380 Kv de conexón ente Florencia y Roma, que xunió'l sistema llétricu d'alta tensión del Norte col del Centro Sur.[79][80] Realizáronse amás les conexones internacionales d'alta tensión con Francia (llinia de 380 kV Venaus-Villarodin, 1969) y con Suiza.[43][81] Nos mesmos años activáronse les conexones llétriques col usu de cables submarinos ente la península y la Islla d'Elba (1966),[82] la d'Isquia (1967)[82][83] y Cerdeña, al traviés de Córcega (1967).[69]
Enel tuvo implicada en La traxedia de la presa Vajont, del 9 d'ochobre de 1963 na presa Vajont esplotada pa producir una grande cantidá d'enerxía hidrollétrico, en que les sos agües cayó un desmoronamiento de 260 millones de metros cubos. La instalación realizar la SADE y el 14 de marzu de 1963 acababa de ser conferíu a la recién nacida Enel nel ámbitu del procesu de nacionalización. L'impautu del desmoronamiento nel llagu produció unes foles, dientro y fora del valle del Vajont, que llambieron los pueblos d'Erto y Casso y que pasaron la presa, destruyendo los pueblos agües abaxo de Longarone, Pirago, Rivalta, Villanova y Faè. Esi desastre causó aproximao dos mil víctimes. Enel foi acusada nel procesu como sociedá responsable del desastre, con agravantes de la prevedibilidad del acontecimientu. En 1964, tamién la Montedison tuvo implicada nel procesu, por incorporar la SADE, empresa constructora de la instalación.[84] Dambes sociedaes fueron condergaes a desquitar los daños al les comunidaes afeutaes pola catástrofe.
Los años '70 fueron carauterizaos por una fuerte crisis enerxética que arrecó drástiques midíes d'austeridá y condució a la definición d'un plan enerxéticu nacional qu'estableció como oxetivu la construcción de nueves centrales llétriques y la busca de nueves fontes enerxétiques.
En 1975, dempués de la crisis petrolera y del plan d'austeridá, cola definición del primer plan enerxéticu nacional (PEN), decidióse sustituir la dependencia de los hidrocarburos col usu d'otres fontes enerxétiques, como les hidrollétriques, xeotérmiques, medría del usu del carbón, el ciclu de los residuos, y en particular col usu de la enerxía nuclear.[50][87][88][89][90]
A lo llargo de la década hanse realizato distintes instalaciones:[91]
Desempeñáronse les obres de construcción de la presa del Altu Gesso, terminada en 1982, parte de la central hidrollétrica Luigi Einaudi "Entracque".[111][112]
La década que va de 1980 a 1990 foi carauterizada pola realización de nueves instalaciones, tamién esperimentales col usu d'enerxíes alternatives, y por una progresiva amenorgamientu de la dependencia del petroleu que pasó del 75,3% en 1973 a 58,5% en 1985.[113][114][115] En 1986 rexistróse'l primer balance activu d'Enel con 14.100.000.000 de llires italianes de beneficiu.[116][117][118][119] Finalmente en 1987, dempués de lo asocedío en Černobyl, el referéndum sobre'l nuclear que punxo un puntu final al usu de la enerxía nuclear en , y decidió el zarru y el bloquéu de construcción de centrales nucleares y estableció un nuevu plan enerxéticu nacional.
Realizáronse les instalaciones siguientes:[120]
Amás en 1985 el centru nacional de suministru y de control de la rede llétrica foi gradualmente treslladáu del centru de Roma a Settebagni ya incluyíu nun contestu européu de sincronización de la xeneración d'enerxía llétrico.[151][152]
Dempués del desastre de Černobyl' de 1987, foi convocáu un referendu col que decidió atayase los programes enerxéticos nucleares en . Con rellación a les centrales qu'esistíen o en construcción:[48][49][92][153][154]
Socesivamente en 1988 el nuevu Plan Enerxéticu Nacional (PEN) estableció como oxetivos fundamentales la medría de la eficiencia enerxética, la proteición del ambiente, l'aprovechamientu de los recursos nacionales, la diversificación de les fontes de suministru del estranxeru y polo xeneral la competitividá del sistema granible.[48][155][156][157][158][159]
Ente 1990 y 2000 asistir a una progresiva lliberalización del mercáu de la enerxía llétrico.[48] En 1991 cola llei n. 9 de xineru de 1991, asistir a una primera parcial lliberalización de la producción d'enerxía llétrico procedente de fontes convencionales y de fontes anovables; dexar a les empreses producir enerxía llétrico pa usu propiu cola obligación de dexar les cantidaes por demás a Enel.[48][160][161] En xunetu de 1992 el Gobiernu Amato I convirtió Enel en sociedá por aiciones y el Ministeriu del Tesoro yera l'únicu accionista.[162] En 1999, pol Decretu Bersani, empezó la lliberalización del mercáu llétricu; la consecuencia foi una reordenación societaria d'Enel cola separación de les actividaes de producción, tresmisión, distribución y venta de energiía,[163][164][165] encargaes a trés distintes sociedaes: Enel Produzione, Enel Distribuzione y Terna (la propiedá de Terna fu vencida dafechu por Enel en 2005). Amás establecióse pa Enel una llende máxima de xeneración d'enerxía llétrico equivalente al 50% de la producción nacional total.[164][165][166][167][168][169][170] En 1999, cola nueva ordenación xurídica de la empresa, el 31,7% d'Enel privatizóse. A la privatización siguió la cotización en bolsa; les aiciones Enel cotizar na Bolsa d'Italia a un preciu de 4,30 euru per títulu; el total de la ufierta foi 4,183 mil millones d'aiciones por un valor total de 18 mil millones d'Euros.[171][172][173][174][175][176] Cola privatización y el cambéu de denominación (d'ENEL - Ente nazionale per l'energia elettrica, a Enel S.p.A.) decidió camudase tamién el logo d'empresa: adoptóse'l que propunxo Maurizio Minoggio de UNIMARK, que combina los estilemas del sol y del árbol, colos raigaños que traen a la memoria la tradición d'empresa y los rayos qu'aluden a la multiplicación de los servicios que s'ufierten.[177][178]
En 1997 d'una collaboración d'Enel, France Telecom y Deutsche Telekom nació Wind Telecomunicazioni qu'empezó la so actividá na telefonía fixo y móvil.[188][189][190][191][192]
La década que va de 2000 a 2010 carauterizar por delles polítiques d'amenorgamientu del impautu ambiental na producción d'enerxía y por una progresiva internacionalización d'Enel per mediu de numberoses alquisiciones y fusiones.[193][194][195]
Esi periodu foi carauterizáu pol nomamientu del nuevu Conseyu d'alministración que los sos principales oxetivos fueron l'arreglu de les actividaes al estranxeru y l'amenorgamientu de la delda.
Enel, cotizada na Bolsa de Milán a partir de 1999 y con sede principal en Roma, forma parte d'un grupu d'empreses que s'ocupa de la producción y de la distribución d'enerxía llétrico y de gas en cuasi 30 países n'Europa, América del Norte, América del Sur, Asia y África.[278][279][280][281][282] El grupu emplega sobre 69.000 encargaos,[283] tien más de 60 millones de veceros nel mundu (56 millones nel mercáu de la enerxía llétrico y 6 millones nel mercáu del gas) y una capacidá neta instalada equivalente a 89 GW, ye primeru n'Europa por númberu de veceros y segundu, dempués d'EdF, por capacidá.[278][280][284][285][286][287][288][289][290]
La xeneración d'enerxía llétrico realizar por diverses fontes d'enerxía como la xeotérmica, eólica, fotovoltaica, hidrollétrica, termollétrica, nuclear.[278] En 2014 el grupu Enel produció en total 283,1 mil millones de kWh de lletricidá, distribuyó nes sos propies redes 395,4 mil millones de kWh y vendió 261 mil millones de kWh.[291] Dende finales de 2008 la xeneración d'enerxía llétrico per mediu de fontes anovables ye executada pola filial Enel Green Power.[292][293][294]
País | Capacidá neta instalada Enel (2015) | Enerxía producida por Enel nel país (2014) | Porcentaxe d'enerxía producida por Enel sobre'l total | Enerxía total producida nel país (2014) |
---|---|---|---|---|
Europa | 59,1 GW | 178,3 TWh | 896 TWh | |
30 810
MW[295] |
71,8 TWh[296] | 24 % | 299 TWh[297] | |
España y Portugal | 23 042 MW[298] | 69,7 TWh[299] | 18,4 % | 377 TWh[297] |
Eslovaquia | 4032 MW[300] | 20,6 TWh[301] | 85,8% | 24 TWh[297] |
Romanía | 534 MW[302] | 15 TWh[303] | 26,3 % | 57 TWh[297] |
406
MW[304] |
0,7 TWh[305] | 0,8 % | 83 TWh[297] | |
308
MW[306] |
0,5 TWh[307] | 0,9 % | 56 TWh[297] | |
Norte América | 2,1 GW | 6,4 TWh | 4718 TWh | |
EU y Canadá | 2083 MW[308] | 6,4 TWh[309] | 0,1 % | 4718 TWh[297] |
América Central | 1 GW | 2,8 TWh | 320 TWh | |
312
MW[310] |
1,1 TWh[307] | 15,7 % | 7 TWh[297] | |
495
MW[311] |
0.8 TWh[312] | 0,2 % | 296 TWh[297] | |
Guatemala | 164 MW[313] | 0,7 TWh[314] | 8,7 % | 8 TWh[297] |
55
MW[315] |
0,2 TWh[316] | 2,2 % | 9 TWh[297] | |
Suramérica | 17,5 GW | 62,8 TWh | 813 TWh | |
6.886
MW[317] |
20 TWh[318] | 31,7 % | 63 TWh[297] | |
4.400
MW[319] |
14,4 TWh[320] | 12,1 % | 119 TWh[297] | |
3000
MW[321] |
13,5 TWh[322] | 21,7 % | 62 TWh[297] | |
1900
MW[323] |
9,1 TWh[324] | 23,9 % | 38 TWh[297] | |
Brasil | 1353 MW[325] | 5,8 TWh[326] | 1,1 % | 531 TWh[297] |
Asia | 8,9 GW | 42,4 TWh | 1057 Twh | |
8944
MW[327] |
42,4 TWh[328] | 4 % | 1057 TWh[297] | |
África | 0,4 GW | 0,8 TWh | 21 TWh | |
Marruecos | 384 MW[329] | 0,8 TWh[330] | 3,8 % | 21 TWh[297] |
Total | 89 GW | 293,5 TWh | 7825 TWh |
Enel desempeña amás actividaes d'investigación y desenvolvimientu nel ámbitu de la producción y de la tresmisión d'enerxía llétrico, como:
N'Italia, Enel actúa nel campu:
Dempués de la lliberalización del mercáu, Enel nun puede producir más del 50% de la enerxía llétrico producida nel territoriu nacional[342] y tien la obligación, como toles empreses productores, de coneutar a la rede llétrica a quienquiera que lo pida (serviciu universal), según recen les normatives europees. Polo xeneral Enel ta sometida a la supervisión y a les decisiones del Tribunal de la enerxía llétrico y del gas.[343][344]
A nivel global el grupu Enel, per mediu de los sos filiales, cubre les siguientes árees y actividaes:
Enel ta entamada en 5 divisiones:
Enel ta presente n'Europa (Bulgaria, Francia, Grecia, Rumanía, Rusia, Eslovaquia y España), n'América del Norte (Canadá y Estaos Xuníos) y América Llatina (Brasil, Chile, Costa Rica, Guatemala, Méxicu, Panamá y Perú).
Cola filial Endesa, Enel tamién ta presente n'Arxentina, Colombia, Marruecos, Perú y Portugal.
En Bélxica Enel produz enerxía llétrico per mediu de la instalación de Marcinelle Energie por una capacidá total de 406 MW.[358]
En Bulgaria Enel ta presente per mediu d'Enel Green Power con dos instalaciones eóliques adquiríes en 2008 y que la so capacidá foi doblada en 2010, por un total de 42 MW. Les instalaciones atopar en Kamen Bryag y Shabla nel nordeste del país a lo llargo de la mariña del Mar Negru.[359][360][361]
En Xipre Enel participa per mediu d'Enel Trade con una participación del 12,5 % nun consorciu pa la esploración y la producción de gas nel campu de Leviathan ente Xipre, Israel y El Líbanu.[362][363][364][365][366]
En Francia Enel actúa nel trading d'enerxía llétrico con una participación del 5 % de la bolsa llétrica francesa Powernext.[367]
En Grecia Enel ta presente per mediu d'Enel Green Power y dispón de centrales hidrollétriques (19 MW), fotovoltaiques (71 MW) y eóliques (199 MW) por un total de 289 MW.[368][369][370][371][372]
Nos Países Baxos Enel ta presente con diverses sociedaes financieres (Enel Finance International N.V., Enel Investment Holding B.V., International Endesa B.V.) pa la coleuta de fondos nos mercaos per mediu d'obligaciones o otres formes de financiamientu ya inversión n'actividaes de producción y de distribución d'enerxía llétrico. Amás Enel ta presente per mediu d'Endesa Energia S.A. na venta de gas y de lletricidá a grandes veceros.[373]
En Rumanía Enel cuenta con más de 2,6 millones de veceros gracies a cuotes de participación mayoritaria en sociedaes de distribución d'enerxía llétrico na Muntenia del Sue, Bucuresti inclusive, nel Banato y na Dobrugia.[374] Per mediu d'Enel Green Power, Enel ta presente na xeneración d'enerxía llétrico con una capacidá total de 534 MW.[375][374]
En Rusia Enel ye parte activa en diversos sectori:[376]
N'Eslovaquia pol 66 % de Slovenské Elektrárne, adquiríu en 2006, Enel produz enerxía llétrico por un total de 5700 MW de la enerxía nuclear, termollétrico ya hidrollétrico.[378][379]
N'España y en Portugal, Enel ye'l principal operador pola participación n'Endesa con una xeneración d'enerxía llétrico total equivalente a 23 474 MW (que los sos 6500 MW anovables) y más de 11 millones de veceros nel mercáu llétricu y 1,2 millones nel mercáu del gas.[380] Amás Enel actúa una xeneración d'enerxía llétrico con enerxíes anovables por Enel Green Power España con una capacidá total n'España de 1745 MW y en Portugal de 163 MW.[381][382]
En Turquía Enel participa nes investigaciones pal desenvolvimientu d'enerxía xeotérmico per mediu d'Enel Green Power y del grupu Meteor Uzun.[383][384][385]
Nos Estaos Xuníos y en Canadá, Enel produz enerxía hidrollétrico, xeotérmico, eólico y a biomases per mediu d'Enel Green Power North America (anteriormente conocida como Enel North America), filial d'Enel Green Power por una capacidá total de 2083 MW (1980 MW n'EX y 103 MW en Canadá).[386]
Enel ta presente en Méxicu dende 2007. Per mediu d'Enel Green Power produz enerxía por 399 MW procedente d'enerxía eólico (346 MW) y d'enerxía hidrollétrico (53 MW).[387][388][389][390][391]
Per mediu d'Enel de Costa Rica, S.A, filial d'Enel Green Power Latin America, en Costa Rica Enel produz enerxía llétrico por un total de 55 MW procedente d'enerxía eólico (24 MW) y enerxía hidrollétrico (31 MW).[392][393][394][395]
En Guatemala, per mediu d'Enel Green Power Guatemala, Enel produz enerxía llétrico por 163 MW procedente por entero de energia hidroeléctrica.[396][397][398]
En Panamá, per mediu d'Enel Fortuna, una filial d'Enel Green Power Panamá, Enel produz enerxía con una capacidá total de 300 MW, equivalente al 23% de les necesidaes nacionales panameñas en 2014.[399][400][401][402][403]
N'América Llatina, per mediu d'Enel Green Power, Enel foi en 2014 el segundu productor d'enerxía llétrico procedente del fotovoltaico.[404]
N'Arxentina, Enel produz enerxía llétrico con una capacidá total de 4.522 MW, per mediu de les filiales d'Endesa Chile (Endesa Costanera, Hidroeléctrica El Chocón, y Dock Sud).[405][406]Per mediu d'EDESUR Enel distribúi enerxía llétrico a más de 2,3 millones de veceros.[407]
En Brasil, Enel produz enerxía llétrico per mediu de les filiales Endesa Fortaleza y Cachoeira Dourada por una capacidá total de 987 MW. Amás Enel actúa na tresmisión d'enerxía llétrico per mediu d'Endesa CIEN y na distribución con:[408]
Per mediu d'Enel Brasil Participações Ltda, filial d'Enel Green Power, produz enerxía llétrico procedente de fontes anovables por 376 MW d'enerxía fotovoltaica (203 MW) y d'enerxía hidrollétrico (173 MW).[408][409][410][411][412][413]
En Chile Enel produz lletricidá por 6.590 MW. Per mediu d'Enel Chile y Enel Green Power, Enel tien una capacidá de producción de más de 300 MW procedente d'enerxía hidrollétrico y eólico.[414][415][416][417][418][419][420][421][422]
En Colombia Enel produz enerxía llétrico por una capacidá de 2994 MW.[423] Per mediu d'Enel Green Power desenvuélvense proyeutos d'enerxíes alternatives.[424][425]
N'Ecuador, Enel busca fontes d'enerxía xeotérmico según los alcuerdos establecíos a finales de 2011.[426]
En Perú, Enel produz enerxía llétrico por una capacidá total de 1802 MW.[427] Dende 2011 Enel Green Power Perú trabaya pal desenvolvimientu de les enerxíes alternatives nel país, consiguiendo diverses llicencies pa instalaciones de xeneración d'enerxía llétrico.[428][429][430][431][432][433]
N'Uruguái Enel ta realizando[¿cuándo?], per mediu d'Enel Green Power, una instalación d'enerxía eólico por 50 MW.[434][435][436][437][438]
N'Arxelia Enel tien el 13,5% de les reserves de gas na presa de Illizi nel sureste del país y el 18,4% del campu de Isarene.[362] Amás en 2014 adquiriéronse, xuntu de Dragon Oil, les llicencies d'esploración del gas en dos árees: Msari Akabli y Tinrhert Nord. Nel primu Enel è anche operatore con una partecipazione del 70%, mentre nel secondo hai una partecipazione del 30%.[439][440][441][442][443][444]
N'Exiptu Enel tien el 10% de la llicencia d'esploración de gas nel área d'El Burullus.[445][446][447][448]
En Marruecos Enel produz enerxía llétrico per mediu d'Energie Electrique de Tahaddart con una capacidá de 384 MW.[449]
En Sudáfrica Enel ta presente per mediu d'Enel Green Power que punxo en marcha una central fotovoltaica por 10 MW.[450][451][452][453][454][455]
En Enel tien les siguientes empreses actives na producción y venta d'enerxía llétrico:[456]
Pal trading nos mercaos internacionales y en , amás del suministru y de la venta de productos enerxéticos y de gas, Enel tien el 100% d'Enel Trade, que de la mesma tien el 100% d'Enel Trade Rumanía, Enel Trade Croacia y d'Enel Trade Serbia.[59][456] Amás, per mediu d'Enel Trade, Enel tien la totalidá de Nuove Energie, empreses especializada na construcción d'instalaciones de regasificación.[59][456][459]
En Bélxica Enel tien, per mediu d'Enel Investment Holding, el 100% de Marcinelle Energie, propietaria de la omónima central llétrica, adquirida en 2008 por Duferco Diversification.[460][461][462] En 2013 roblóse una carta d'intenciones pa la cesión de la sociedá en Gazprom.[463][462] Nel 2013 venne firmata una lettera di intenti per la cessione della società a Gazprom.[464][465][466][467][468][469] En Francia Enel tien el 5% de la bolsa llétrica francesa Powernext.[367] N'España, dempués del allugamientu de títulos en payares de 2014, Enel tien, per mediu de la sociedá Enel Iberoamérica (antes conocida como Enel Energy Europe[470]), el 70,1% d'Endesa, adquirida en 2009 con una participación del 92,06%.[471][472][473][474] L'adquisición valió-y a Enel en 2009 el premiu Platts Global Energy Awards de Deal of the Year.[475] en Rusia Enel ta presente dende 2004:[475]
En 2013 Rosneft, per mediu de NGK Itera, mercó la participación del 40% d'Enel en Arctic Russia BV que de la mesma tenía'l 19,6% en SeverEnergia.[481][482][483][484][485][486]
Según los datos CONSOB actualizaos a 27 de mayu de 2015, l'accionista relevante d'Enel, ye dicir con una participación cimera al 2% ye'l Ministeriu italianu d'Economía, que tien el 25,50% del capital social.
Presidente | Maria Patrizia Grieco[491]
nomáu en mayu de 2014 |
Direutor Executivu | Francesco Starace[492]
nomáu en mayu de 2014 |
Conseyeru | Alfredo Antoniozzi[493]
nomáu en mayu de 2015 |
Conseyeru | Alessandro Banchi[494]
noma avvenuta nel maggio 2011 |
Consigliere | Alberto Bianchi[495]
nomáu en mayu de 2014 |
Conseyeru | Paolo Girdinio[496]
nomáu en mayu de 2014 |
Conseyeru | Alberto Pera[497]
nomáu en mayu de 2014 |
Conseyeru | Anna Chiara Svelto[498]
nomáu en mayu de 2014 |
Conseyeru | Angelo Taraborrelli[499]
nomáu en mayu de 2011 |
Presidente | Duración del cargu |
---|---|
Vito Antonio Di Cagno[500] | 1963 - 1973 |
Arnaldo Maria Angelini[501] | 1973 - 1979 |
Francesco Corbellini[502] | 1979 - 1987 |
Franco Viezzoli[503] | 1987 - 1996 |
Chicco Testa[504] | 1996 - 2002 |
Piero Gnudi[505] | 2002 - 2011 |
Paolo Andrea Colombo[506] | 2011 - 2014 |
Maria Patrizia Grieco[507] | 2014 - in
corsu |
Direutor xeneral | Duración del cargu |
---|---|
Arnaldo Maria Angelini[501] | 1963 - 1973 |
Massimo Moretti[508][509] | 1973 - 1982 |
Alberto Negroni[510] | 1984 - 1992 |
Alfonso Limbruno[511] | 1992 - 1995 |
Franco Tatò[512] | 1996 - 2002 |
Paolo Scaroni[513] | 2002 - 2005 |
Fulvio Conti[514] | 2005 - 2014 |
Francesco Starace[515] | 2014 - anguaño |