Telefoniczny kod kraju, międzynarodowy wskaźnik telefoniczny, w polskim planie numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych nazwany wskaźnikiem (kodem) kraju – jedno- dwu- lub trzycyfrowy kod stosowany w międzynarodowych połączeniach telefonicznych w celu oznaczenia kraju przeznaczenia albo globalnej sieci telefonicznej (np. satelitarnej) albo globalnej usługi telefonicznej (np. międzynarodowe połączenia bezpłatne – freephone, międzynarodowe premium rate).
Kod ten jest wybierany po tzw. prefiksie międzynarodowym (w większości krajów świata jest to „00”, w telefonii komórkowej można go zastąpić przez „+”). Przykładowo, aby połączyć się z zagranicy z Polską (która ma kod 48), w telefonie stacjonarnym przed krajowym numerem abonenta wybiera się zwykle 0048, a w telefonie komórkowym+48.
Kody kraju są przydzielane poszczególnym krajom, sieciom i usługom przez ITU.
1 – 25 krajów i terytoriów w Ameryce Północnej i na Karaibach (w tym dla USA i Kanady) w ramach Północnoamerykańskiego Planu Numeracyjnego (North American Numbering Plan, NANP),
↑ abcpoczątkowa 1 jest wspólnym kodem kraju dla Północnoamerykańskiego Plan Numeracyjnego (ang. North American Numbering Plan, NANP), pozostała część – numerem kierunkowym
↑ abcdefghijklmpoczątkowa 7 jest kodem kraju jakim był ZSRR, pozostała część – numerem kierunkowym
Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 30 października 2013 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych, w których świadczone są publicznie dostępne usługi telefoniczne (Dz.U. z 2013 r. poz. 1281)