gmina | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Region | |||||
Departament | |||||
Okręg | |||||
Kod INSEE |
35288 | ||||
Powierzchnia |
36,57 km² | ||||
Populacja (1990) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
1314 os./km² | ||||
Kod pocztowy |
35400 | ||||
Położenie na mapie Ille-et-Vilaine | |||||
Położenie na mapie Francji | |||||
Położenie na mapie Bretanii | |||||
48°39′N 2°01′W/48,650000 -2,016667 | |||||
Strona internetowa |
Saint-Malo (bret. Sant-Maloù) – otoczona murem miejscowość portowa i gmina we Francji, w regionie Bretania, w departamencie Ille-et-Vilaine, położona na wschodnim brzegu rzeki Rance, nad jej ujściem do kanału La Manche.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 48 057 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 1314 osób/km² (wśród 1269 gmin Bretanii Saint-Malo plasuje się na 5. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 179.).
Miasto rozwinęło się przy klasztorze założonym w VI wieku przez walijskiego mnicha Maclo (Malo). W XII wieku otrzymała prawa miejskie. W latach 1144–1790 siedziba biskupstwa. Przedmiot sporów między biskupami popieranymi przez królów francuskich a książętami Bretanii sprzyjającymi Anglikom. W średniowieczu duży ośrodek handlowy. W 1491 przyłączone do Korony francuskiej. Miasto było bazą wypraw do Ameryki Północnej, w XVIII wieku podupadło.
W Saint-Malo urodzili się korsarze: Jacques Cartier (odkrywca i badacz wielu regionów Kanady)[1], René Duguay-Trouin i Robert Surcouf[2].
Podczas II wojny światowej bardzo zniszczone. Ośrodek przemysłu spożywczego (przetwórstwo ryb). Węzeł komunikacyjny (połączenie promowe z Wielką Brytanią). Port rybacki. W pobliżu pierwsza na świecie elektrownia pływowa (240 megawatów) zbudowana w 1966. Ośrodek turystyczny i kąpielisko morskie.