przedstawiciela lub zastępcę opata w klasztorach monastycznych reguły św. Benedykta, np. benedyktynów, cystersów, trapistów i in.;
przełożonego mniejszych lub niesamodzielnych klasztorów monastycznych;
przełożonego klasztorów monastycznych innych reguł, np. dominikanów i paulinów;
przełożonego jednostki administracyjnej w Niemczech do końca XVIII w., powiązanej z klasztorem. Przeor oprócz władzy duchownej spełniał rolę suwerena na określonym terytorium, przy czym nie zawsze musiał być członkiem zakonu, a jedynie duchownym diecezjalnym.
Odpowiednikiem przeora w zakonach franciszkańskich jest gwardian, a w zgromadzeniach zakonnych superior. Instytucja przeora przetrwała także w kościele anglikańskim i niektórych kościołach luterańskich. W kościele prawosławnym podobną funkcję spełnia igumen.
Klasztor lub jednostkę administracyjną, kierowaną przez przeora nazywa się przeoratem[1] lub przeorstwem[2].
