Potok (ritral, rhitral) – niewielki ciek o wartkim nurcie, płynący w terenie o znacznych deniwelacjach. Należy do wód płynących w korycie, które zwykle wyerodowało w skałach. W Polsce potokami nazywa się przeważnie cieki płynące na terenach gór i wyżyn[1]. Na terenach nizinnych i pojeziernych w odniesieniu do niewielkich cieków stosuje się raczej termin strumień.
Cechami potoków są:
Zlewnia potoku nie przekracza zazwyczaj 100 km²[1]. Podłoże w potokach wysokogórskich stanowią lite skały, niżej głazy, następnie kamienie przemieszane ze żwirem, a jeszcze niżej żwir i wreszcie piasek i muł.
Słowo potok występuje także w nazwach własnych cieków, np. Rybi Potok.
Gromadzi się detrytus pochodzenia autochtonicznego i allochtonicznego oraz seston. W szybko płynących niewielkich ciekach nie występuje plankton, jedynie bentos i peryfiton.