.jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
Kara Elisabeth Walker |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Narodowość |
amerykańska |
| Alma Mater |
Rhode Island School of Design |
| Dziedzina sztuki | |
| Nagrody | |
|
MacArthur Fellowship, Nagroda Larry Aldrich, Nagroda Deutsche Bank, Nagroda American Academy of Arts and Letters | |
| Strona internetowa | |
_-_2.jpg)
_-_1.jpg)
Kara Elizabeth Walker (ur. 26 listopada 1969 w Stockton)[1] – amerykańska artystka konceptualna, malarka, rzeźbiarka, autorka kolaży, rysunków; tworzy instalacje przestrzenne i multimedialne przedstawiających najczęściej czarne sylwetki wycięte z papieru (teatr cieni). W swojej twórczości zwraca uwagę na zależności między rasą, władzą i płcią oraz wykluczeniem społecznym. Porusza również trudną historię Afroamerykanów w Stanach Zjednoczonych[1][2].
Laureatka nagród: Larry'ego Aldrich'a i Nagrody Deutsche Bank.
Kara Elisabeth Walker urodziła się 26 listopada 1969 roku w Stockton w Stanach Zjednoczonych. Ważny wpływ na jej twórczość miał ojciec, również artysta Larry Walker, malarz i wykładowca akademicki. Od 13 roku życia wychowywała się w Atlancie. Tam ukończyła Atlanta College of Art w 1991. Później studiowała w Nowym Jorku na Rhode Island School of Design, który ukończyła w 1994[3]. W 1997 prace Kary Walker znalazły się na Biennale Whitney Museum w Nowym Jorku. W wieku 28 lat została najmłodszą stypendystką Fundacji Johna D. i Catherine T. MacArthur[1]. W 2002 reprezentowała Stany Zjednoczone na Biennale w São Paulo, a w 2009 na Biennale Sztuki w Wenecji. W 2021 została członkinią American Academy of Arts and Letters. Wykładowczyni i rektora sztuk wizualnych od 2015 na Uniwersytecie Rutgersa.
Jej prace znajdują się w kolekcjach największych muzeów takich jak: Muzeum Solomona R. Guggenheima w Nowym Jorku, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Tate Gallery w Londynie, Centro Nazionale per le Arti Contemporanee w Rzymie, czy Deutsche Bank we Frankfurcie.
Bycie Czarną w Ameryce, a nawet nazywanie się Afro-Amerykanką to akt polityczny, ponieważ przez długi czas Czarnych nie uważano tutaj za pełnoprawnych obywateli, a nawet za ludzi. A zatem to dla mnie bardzo znaczący gest powiedzieć: Jestem amerykańską artystką, tu przynależę. Kiedyś mawiałam: jestem Czarna, więc w zasadzie nie jestem Amerykanką. W mojej twórczości amerykańskość pojawia się jako rodzaj wrażliwości. Sztuka europejska miała na mnie duży wpływ, ale bardziej interesowała mnie sztuka amerykańska i to, jak amerykańscy artyści i artystki przedstawiali siebie, oraz – co szczególnie intrygujące w kontekście amerykańskim – proces kształtowania się ich tożsamości, znajdowanie bodźca, by określić się wobec przeszłości[4].
