Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 października 2013 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
Irena Bieniek-Kotela (ur. 13 grudnia 1922 w Warszawie, zm. 18 października 2013 tamże) – polska architekt i urbanistka, autorka opracowań i publikacji poświęconych architekturze Warszawy, Częstochowy i miast Śląska.
Była córką Czesława i Heleny z Kobylińskich, nauczycielki, i siostrą Krystyny Bieniek, artystki grafik. Uczyła się na pensji Leonii Rudzkiej i w gimnazjum im. J. Słowackiego w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej uczęszczała do polskiej szkoły we Lwowie. Zaraz po wojnie, w 1945, zdała maturę w gimnazjum im. J. Słowackiego w Warszawie i rozpoczęła studia na wydziale architektury w Krakowie. Po roku przeniosła się na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej[1], który ukończyła w 1952. Wraz z mężem Czesławem Kotelą byli twórcami pierwszego planu zagospodarowania Częstochowy (1951–1954), obejmującego m.in. poprzeczną do Alei oś komunikacyjną (tzw. oś pracy)[2], a także współtwórca dzielnicy wypoczynkowej Jaszowiec[3]w Ustroniu, za którą otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Architektów Polskich[4]. Członkini Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) i Towarzystwa Urbanistów Polskich. Była także wykładowcą na Uniwersytecie Technicznym w Oranie i ekspertem w Zespole Ekspertów ds. Rewaloryzacji Miast Zabytkowych.
Pochowana 28 października 2013 na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 17G-3-33).