Nazwa Alija Bet (litera „bet” jest drugą w alfabecie hebrajskim) odnosi się do drugiej fali żydowskiej imigrantów napływających do Palestyny pomimo sprzeciwu brytyjskichwładz mandatowych. W porównaniu, nazwa Alija Alef (litera „alef” jest pierwszą w alfabecie hebrajskim) odnosi się do wcześniejszych fal żydowskiej imigrantów napływających do Brytyjskiego Mandatu Palestyny.
12 grudnia 1940 roku zatonął podczas sztormu mały bułgarski statek „Car Krum” z 327 uchodźcami na pokładzie. Przeżyło 223 ludzi, w tym 66 dzieci. Zostali oni przewiezieni do Stambułu i deportowani do Bułgarii[1].
24 lutego 1942 roku statek „Struma” został zatopiony przez sowiecki okręt podwodny „SZCZ-213”. „Struma” płynęła pod flagą Panamy. Uratowano jednego rozbitka.
3 sierpnia 1944 roku statek „Mafkura” (lub „Mefkure”) został zatopiony przez sowiecki okręt podwodny „SC-215”. Z 350 ludzi ocalało zaledwie 5.
W lipcu 1947 roku brytyjskie okręty wojenne zatrzymały u wybrzeży Palestyny statek „Exodus 1947” z 4,5 tys. żydowskich uchodźców na pokładzie. Statek został zmuszony do zawrócenia do portu w Marsylii we Francji. Następnie popłynął do Hamburga w Niemczech, gdzie policja siłą zmusiła Żydów do opuszczenia statku. Uwaga opinii publicznej świata była skupiona na ich dramacie.
