Aqueres montanhes que tan nautes son, m’empèishen de véder mèns amors a o son.

Nautes se son nautes ja s’abaisharàn es mies amoretes que s’aproparàn.

Montanhes araneses a on es pastors es hònts regalades tròben, e jordons.

Se cantes perqué cantes cantes pas per jo cantes per ma hilha que non ei près de jo.

Montanhes coronades tot er an de nhèu, tan nautes e bères que vos pune eth cèu.

Montanhes araneses pientades de rius, de totes grandeses vos adorne Diu.

Nòsti amors veiguéretz com rosèr florir, volem com es pares, guardant-vos morir.