| Sigurd Einbu | |||
| Fødd | 5. november 1866 | ||
|---|---|---|---|
| Død | 10. mai 1946 | ||
| Nasjonalitet | Noreg | ||
| Yrke | astronom, faglitterær forfattar | ||
Sigurd Einbu (fødd 5. november 1866 som Sigurd Enebue, daud 10. mai 1946) var ein norsk sjølvlært astronom frå Lesjaskog, kjent for å ha funne ein nova i stjernebiletet Gemini den 12. mars i 1912. Novaen fekk namnet Nova Geminorum 2.[1][2] I 1912 innførte han òg ein ny klasse variable stjerner, RV Tauri-variabel.[3] Han skreiv etternamnet sitt Enebo i store delar av den vitskaplege karrieren sin.
Einbu gjekk på Hamar offentlige lærerskole, og arbeidde som lærar i Øyer, Vågå og Sel før han vendte heim til Dombås. Han blei tidleg interessert i astronomi, men kunne ikkje ofre seg fullt for den astronomiske verksemda før han blei utnemnd til statsstipendiat i 1908. Han var initiativtakar til Norsk Novaselskap. Han fekk oppretta og dreiv ein magnetisk målestasjon på Dombås frå 1916. Han utførte talrike observasjonar av variable stjerner. Einbu gjorde mykje for å spreie astronomisk kunnskap og skape interesse for studiet av stjernehimmelen i Noreg. Han heldt foredrag, skreiv populærastronomiske artiklar og fleire bøker, mellom anna Gjennom stjerneverdenen (2 bind, 1923–24), Bebodde verdner i nytt lys (1928) og Soler og atom (1930). Huset han var fødd i er flytta til Dombås og vart 1985 opna som museum, Einbustugu.
Barndomsheimen Einbustugu er flytt frå Lesjaskog til Dombås, og er eit museum om han.
I 2009 vart Einbudagane arrangert 16-19. september som ein del av astronimiåret.
Sigurd Einbu vart tildelt