| Elke Erb | |
 | |
| Statsborgarskap | Den tyske demokratiske republikken, Tyskland |
| Fødd | 18. februar 1938 Rheinbach |
| Død |
22. januar 2024 (85 år) |
| Yrke | omsetjar, skribent |
| Medlem av | Akademie der Künste Berlin, Sächsische Akademie der Künste |
| Far | Ewald Erb |
| Ektefelle | Adolf Endler |
| Born | Konrad Endler |
| Elke Erb på Commons | |
Elke Erb (18. februar 1938–22. januar 2024) er ein tysk forfattar og omsetjar.[1] I 2020 vann ho Georg-Büchner-prisen.
Erb blei fødd i Rheinbach i Nordrhein-Wesfalen som ei av dei tre døtrene til den marxistiske litteraturvitaren Ewald Erb (1903–1978). Ho er den eldre søstera til forfattaren Ute Erb. Familien reiste frå Vest-Tyskland til Halle (Saale) i 1949. Etter abitur i 1958 studerte Erb pedagogikk, historie, tysk og russisk ved universitetet i Halle. I 1963 gjekk ho ut frå universitetet med kvalifikasjonar til å undervisa i tysk og russisk, men også kunnskapen om at ein karriere innan utdanning ville vera totalt upassande for henne.[2]
Etter studiane arbeidde ho, fyrst som frivillig og så som tilsett, i pratiforlaget Mitteldeutscher Verlag i Halle frå 1963 til 1966.[3][4] Ho leid av psykiske problem, og var ei tid innlagt på eit psykiatrisk sjukehus. I 1966 drog ho til Aust-Berlin. Erb skreiv eigne tekstar og meldingar av russiske drama og skjønnlitteratur for forlag.[4]Ho blei sambuar med diktaren Adolf Endler, og dei gifta seg i 1968.[2][5] Ho gav ut sine fyrste dikt i 1968.[4]
I 1969 hadde Erb eit lengre opphald i Georgia. Det fyrste større omsetjingsverket hennar, som kom ut i 1974, var av tekstar av Marina Tsvetajeva.[3][6]
I DDR tilhøyrde ho eit regimekritisk miljø i Prenzlauer Berg.[7] Diktsamlinga Skärvor, senare, er komen ut på svensk.[8]