| Roman Vlad | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | Tsjernivtsi, 29 december 1919 | |||
| Overleden | Rome, 21 september 2013 | |||
| Land | Italië | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1941 - 2012 | |||
| Beroep | Filmcomponist, pianist en musicoloog | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
Roman Vlad (Tsjernivtsi, 29 december 1919 – Rome, 21 september 2013) was een Italiaanse (film)componist, pianist en musicoloog van Roemeense afkomst.
Vlad werd geboren in Tsjernivtsi dat toen deel uitmaakte van het koninkrijk Roemenië. Hij behaalde daar het diploma in fortepiano. Daarna, in 1938, trok hij naar Rome waar hij studeerde aan de Accademia Nazionale di Santa Cecilia bij Alfredo Casella. Hij volgde in Rome ook lessen aan de Universiteit Sapienza.
In 1941 verzorgde hij al de muziek voor de korte kunstdocumentaire Racconto da un affresco (debuut van Luciano Emmer) over de frescocyclus van Giotto in de Cappella degli Scrovegni in Padua. Een jaar later, op drieëntwintigjarige leeftijd, won hij de prestigieuze Roemeense Enescu-muziekprijs met zijn Sinfonietta.
Na de Tweede Wereldoorlog verwierf Vlad internationale faam, op de eerste plaats als componist en concertist. Hij ontpopte zich echter ook tot een begenadigd musicoloog-essayist en spreker. Hij was een groot kenner van de muziek van de twintigste eeuw, ook van de dodecafonie. In 1951 werd hij Italiaans staatsburger.
Vlad was een eclectische componist: hij schreef symfonieën, opera's, kamermuziek, filmmuziek en toneelmuziek.
Vlad schreef muziek voor zo'n vijftig films. Zijn eerste opdracht betrof het historisch drama Eugenia Grandet (1947). Daarna volgden twee Franse klassiekers: het met de Oscar voor beste internationale film gelauwerde drama Le mura di Malapaga (1949) en La Beauté du diable (1950), een van René Clairs talrijke tragikomedies.
Deze film luidde het decennium in waarin Vlad het actiefst filmmuziek componeerde: tijdens de jaren vijftig (en het begin van de jaren zestig) leverde hij een kleine veertig soundtracks af, hoofdzakelijk voor Italiaanse films bestemd voor de binnenlandse markt.
Hij werkte meermaals voor twee vertegenwoordigers van het Italiaans neorealisme. Luciano Emmer vroeg Vlad nog meerdere keren, onder meer voor Domenica d'agosto (1950), een tragikomedie die werd opgenomen in de lijst 1942-1978 100 film italiani da salvare en Renato Castellani vroeg hem onder meer voor het drama Giulietta e Romeo (1954) die de Gouden Leeuw won op het Filmfestival van Venetië.
In 1958 verzorgde hij de filmmuziek van drie belangrijke Franse en Italiaanse films: het in Napels gesitueerde camorradrama La sfida (1958), het debuut van de toekomstige grootmeester van de politiek geïnspireerde film Francesco Rosi, het drama La legge van Jules Dassin en Alexandre Astrucs op Guy de Maupassants gelijknamige roman gebaseerd drama Une vie.
Vlad was gedurende meer dan zestig jaar gehuwd met Licia Borrelli, een befaamde kunsthistorica en archeologe. Borrelli gaf hem twee zonen: Alessio, een componist en dirigent, en Gregorio, een plasmafysicus.
Vlad overleed in 2013 op 93-jarige leeftijd.
| Bronnen, noten en/of referenties |
