Nome orixinal | (ar) محمد الغنوشي |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 18 de agosto de 1941 (82 anos) Sousse |
Presidente da Tunísia (pt) | |
14 de xaneiro de 2011 – 15 de xaneiro de 2011 ← Zine el-Abidine Ben Ali – Fouad Mebazaâ (pt) → | |
Primeiro-ministro da Tunísia (pt) | |
17 de novembro de 1999 – 27 de febreiro de 2011 ← Hamed Karoui (en) – Beji Caid el Sebsi → | |
Minister of Finance (en) | |
20 de febreiro de 1991 – 9 de xuño de 1992 ← Nouri Zorgati (en) – Nouri Zorgati (en) → | |
Minister of Industry (en) | |
3 de marzo de 1990 – 20 de febreiro de 1991 ← Moncef Belaid (en) – Sadok Rabah (en) → | |
Minister of Industry (en) | |
3 de marzo de 1990 – 20 de febreiro de 1991 | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Protetorado Francês da Tunísia (pt) (–1956) Tunisia (1956–) |
Relixión | Sunnismo |
Educación | Tunis University (en) |
Actividade | |
Ocupación | político |
Partido político | político independente |
Lingua | Árabe |
Participou en | |
21 de xaneiro de 2004 | Reunión Anual do Foro Económico Mundial de 2004 |
Premios |
Mohamed Ghannouchi, grafado en árabe محمد الغنوشي, nado o 18 de agosto de 1941 en Sousse (daquela Tunisia Francesa), é un político tunisiano que foi primeiro ministro do seu país do 17 de novembro de 1999 ao 27 de febreiro de 2011 e presidente durante unhas horas o 14 de xaneiro de 2011, como consecuencia da revolta que depuxo o seu predecesor Zine El Abidine Ben Ali[1][2][3].
Ghannouchi é un político longamente activo na historia de Tunisia. Afiliado ao Movemento Constitucional Democrático, foi elixido en repetidas ocasións como deputado do Parlamento de Tunisia, se ben as eleccións nunca foron completamente democráticas. De 1992 a 1999 foi ministro de Cooperación Internacional e Investimentos Estranxeiros no goberno de Hamed Karoui, e de 1999 a 2011 directamente primeiro ministro de Tunisia, elixido por Zine El Abidine Ben Ali[4].
En 2006, nun cable diplomático estadounidense filtrado en 2010 por Wikileaks, a Ghannouchi describíano como un político lixeiramente popular entre a poboación[5]. De perfil tecnócrata, era coñecido como "Monsieur Oui Oui" (señor si si) pola súa fidelidade ao presidente Ben Ali[6].
O 14 de xaneiro de 2011, e como consecuencia dunha revolta popular, viuse forzado a destituír os seus ministros e formar un novo goberno[7], á espera da convocatoria de eleccións parlamentarias en seis meses. Porén, horas despois, sen tempo para nomear goberno, o presidente Ben Ali saíu do país e esa mesma noite Ghannouchi anunciou na televisión estatal que asumía o control temporal do país ata a convocatoria de novas eleccións no prazo de dous meses.[8]
Á mañá seguinte, o Tribunal Constitucional de Tunisia declarou presidente interino o presidente do Parlamento, Fouad Mebazaa, seguindo o disposto na Constitución do país, co que Ghanouchi seguiu actuando unicamente como primeiro ministro, coa misión de formar un goberno de unidade nacional onde estivesen presentes representantes dos partidos da oposición legal[9].
Primeiro ministro de Tunisia | ||
---|---|---|
Segue a: Hamed Karoui |
Mohamed Ghannouchi | Precede a: Beji Caid el Sebsi |
independente |
Presiente de Tunisia (interino) | ||
---|---|---|
Segue a: Zine El Abidine Ben Ali |
Mohamed Ghannouchi | Precede a: Fouad Mebazaa |
independente |