Traxectoria
Primeiros anos
Era fillo dun capitán do exército, de orixe cubana. Viviu dos 3 ós 7 anos en Santa Cruz de Tenerife, onde o pai fora destinado coma gobernador militar.
Estudou piano con Joan Baptista Pujol e composición con Felipe Pedrell en Barcelona. En 1883, con 16 anos, presentouse como pianista virtuoso tocando a Sonata nº2 de Schumann.
Idade adulta
En 1887 viaxou a Francia, onde coñeceu a Debussy, Ravel e Saint-Saëns en París. O seu primeiro éxito como compositor foi a ópera "Maria del Carmen" (1898).
En setembro de 1909 viaxou a Galicia, actuando o día 5 no salón principal da Exposición Rexional de Santiago de Compostela, interpretando pezas de Liszt, Beethoven e Chopin. Ao día seguinte, actuou na Coruña acompañado polo violinista Juan Manén.
A súa maior obra é a suíte para piano "Goyescas" (1911), que ten unha forte influencia de Liszt e que fai referencia a algúns cadros de Goya. A súa estrea foi un grande éxito[1]. Debido a isto a ópera de París encargou a adaptación da suite a ópera. O encargo formalizouse no 1914, mais debido á guerra, a estrea en París cancelouse[1]. Posteriormente planificouse a estrea para a tempada 1914-1915 no Gran Teatro do Liceu de Barcelona, mais esta estrea tampouco se chegou a concretar[1]. Finalmente o amigo e músico Ernest Schelling promocionou a estrea no Metropolitan de Nova York, poñendo en contacto a Granados co daquela director Giulio Gatti-Cassaza[1].
Viaxe a Nova York
No novembro de 1915, Enrique Granados e a súa muller, Amparo Gal, zarparon no barco Montevideo dende Barcelona a Nova York. O motivo principal da viaxe era a estrea da suite Goyescas no Metropolitan Opera House desta cidade, en versión ópera[2]. Adicionalmente o compositor acudiu a diversas recepcións e realizou diversos concertos para piano e violoncello. Algún deles realizado en compañía do seu amigo Pau Casals[2]. Cabe sinalar o recital que realizou na Casa Branca o 7 de marzo diante do presidente Woodrow Wilson[2]. Tamén realizou diversas gravacións dalgunhas das súas obras e compuxo a Danza de los ojos verdes. Pensando en realizar a estrea desta obra na mesma cidade e contando coa popular bailarina Antonia Mercé, A arxentina. Finalmente a estrea realizouse o 10 de febreiro no teatro Maxine Elliot[2].
O 26 de xaneiro realizouse o ensaio xeral de Goyescas e finalmente o 28 de xaneiro de 1916 estreouse a suite no Metropolitan[2]. A recepción por parte do público americano foi pobre, e a obra foi bastante minusvalorada por parte da crítica[2]. Algúns biógrafos coma Antoni Pizà, sinalan que sendo a música impoñente e grandiosa, o libreto, porén, era moi pobre[2]. Ademais hai que ter en conta que no 1916, aínda estaba recente o recordo da guerra de Cuba de 1898 entre os Estados Unidos e España. A pesar disto a prensa catalá e española publicitou a noticia da estrea coma dun grande éxito[2].
Morte
O matrimonio Granados embarcou o 11 de marzo de 1916 no Amsterdam[2]. Tras unha escala en Londres, partiron cara a Barcelona no barco Sussex que foi torpedeado pola armada alemá ás 14:50 do 24 de marzo; no contexto da primeira guerra mundial, mentres atravesaban a canle da Mancha. Ámbolos dous morreron afogados nas augas da canle.
Labor pedagóxica
Á marxe da súa carreira concertística e compositora, Granados entregouse ó mundo da pedagoxía. En 1901 fundou a academia Granados, que de seguido acadou sona internacional. Desta escola saíron concertistas coma Anna March, Ferran Via, Frank Marshall, Juli Pous ou Baltasar Samper. Trala súa morte, a academia pasou a mans do seu fillo Eduardo e de Frank Marshall. Posteriormente, este último asumiu a plena responsabilidade, cambiando o seu nome a Academia Granados-Marshall. Dita academia segue a súa labor a día de hoxe.[3]
