Angela Stachowa (roź. Měrćinkowa, 16. awgusta 1948 w Praze) jo serbska spisowaśelka a politikaŕka.
Wóno jo se naroźiła w Praze ako źowka wucabnika a spisowaśela Jurija Měrćinka. W lětach 1955-1963 jo chójźiła do zakładneje šule, pón na wušu šulu w Małym Wjelkowje (matura). Potom jo studěrowała na Techniskej uniwersiśe w Drježdźanach.
W 1975 jo Angela Stachowa dostała myto Domowiny za wuměłski dorost.
- 1968: Powědki wo nas (sobuawtorka)
- 1972: Nowe powědki wo nas (sobuawtorka)
- 1974: Halo Kazek (wulicowańka)
- 1976: Pohladnjenja (sobuawtorka)
- 1978: Sobotu wječor doma (wulicowańka)
- 1981: Annalinda a wohnjowy mužik (knigły za źiśi)
- 1983: Vineta (druge wudaśe: 2002, tśeśe: 2017)
- 1983: Dźěćo a hadźacy kral (knigły za źiśi)
- 1984: Nahła zyma (wulicowańka)
- 1996: Słónčna róža Marhata
- 1997: Lilow a knjez Handrik
- 2000: Jank ze žołtym kłobukom
- 1978: Pruwowanje (wulicowańko), w: Mrokawa běłych pjerkow. Zběrka wulicowańkow, z górnoserbšćiny pśestajił Erwin Hanuš
- 2020: Slědne dny Strowja (orig. Vineta), z górnoserbšćiny pśestajił Hartmut S. Leipner
- Hubert Žur, Komuž muza pjero wodźi, LND, Budyšyn 1977, b. 252-255.
- Helmut Kaltšmit, Leksikon awtorow serbskich knihow 1945-1978, Budyšyn 1979, b. 111.