De arabische Sproch (houcharabischالعربية, DMGal-ʿarabīya, Aussproch?/i, oder aa لغة الضاد, DMGluġat aḍ-ḍād, „d Sproch vom Ḍād“) is, wenn ma af d modeana Sprecherzoln u d Vabreitung schaugt, de greaßt semitische u de allergreaßa afroasiatische Sproch za gleichn Zeit, un aa oane vo de segs Amtssprochna vo da UNO. A Arabisch wead schetzungsweis vo 320 Million Menschn ois Muadasproch gredd und vo weidan 60 Milliona ois a Zwoatsproch. Duach sei Roin ois a Sakral-, Kanzlei- u Kultursproch hod se s Arabische iwa d Zeit zer aner Wejtsprochn asgfiamt. In Middloita is s aa intanazional a Wissnschaftssproch gwen, u zen Toal iwa s Hebräisch i s Lateinisch iwasetzt woan. Mim Arabischn san, wia mim Deitschn, mearane grammatisch distinkte Sprochfurma gmoant, de woa relativ stoak miranand vawandt san; oiso ebs wos ma aa an Sprochzweig nenna kannt. De modeane arabisch Standardsproch is, wia s "Mittelarabisch", aus m klassischn Arabischn bakumma, vo da Sproch van Koran und da Dichtung, und untascheidd se relativ stoak vo de modeana arabischn Dialektt. Ner es Maltesisch hod se vom Hocharabischn emanzipirn kinna u steaht zen Maghribinischn a bissl wia s Zimbrisch zen Boarischn. Oa Untaschiid zwisch em Oithouchdeitsch un em klassischn Arabisch is, dah ma von Oithouchdeitsch meara wia blouß oan Dialekt gschrim hod; a ondana, daß s klassisch Arabisch fia d modeana Standardsproch von Arabischn oiwei nuh meara guit ois wia es Oithouchdeitsch fia s modeana Standarddeitsch.
Asdeanung
Ois a Amtssproch guit s Arabisch af da ganzn Arabischn Hoibinsla – seit 2018 mid Asnam vo Israel -, z Egyptn, Sudan, un i ganz Noadafrika einschliaßle Mauretania. Feana is a Amtssproch af d Komorn, z Somalia, Eritrea, Dschibuti u Tschad, wo owa d mearan durtn koa Arabisch ned ois Muettasproch ned ren toan. In Israel hod s Arabisch in Nationalitätengsetz 2018 an Sondastatus kriagt. De Amtlich Sproch is generej es Modeana Houcharabisch.
Wei d Sproch fia aso vui Stootn guit u se de Dialekt u d Kontaktsprochn a recht untaschein, git s natiale aa i d da Standardsproch Untaschid i da Terminologie un i d Weata, a bisl aso wia de lexikalischn Untaschid ban estarreichischn, ban schweizarischn u ban bundesdeitschn Deitsch, z. B., daß ma bspw. vaschidne Moanetsnamma hod, blouß aweang meara hoit. In effentlicha Raum is in Mindlichn aso, daß assa in iwasetztn Sochn, in Pedagogischn, offizielln oda religjesn Kontext d Houchsproch enda seltn is. De ganzn Untahoitungsmedia wia d Seria, d Komedia un ondana Film san vo deastweng aa oisamt af Dialekt. U zwengs de ganzn Dialektprodukziona un Sendunga as Egyptn u Syria vastenga aa vui Arabisch-Sprecha 'vo ganz weit weg' an Kairena und an syrisch-arabischn Dialekt recht guat...
Dialekt
De gnennta Houchsproch stenga heit de neiarabischn Dialektt gengiwa, de wo ma i de oanzelna Regiona redt. De regionoje Glidarung vo d Dialekt is in ebba wia foigt:
Es Maghrebinisch oda aa Westarabisch i Noadafrika
Pre-Hilalische Dialekt
Hilalische Dialekt
Es Egipto-Sudanesisch vo Egiptn bis in Tschad eine
Es Siro-Palesinisch i da Levantn in ebba von Sinai u Jordania bis Kilikia
Es Anatolisch-Irakisch Arabisch in Irak un i da Osttiakei
Es Goif- u Jemenitischarabisch af da arabischn Hoibinsla
Es Usbekisch Arabisch
(de Dschuba-Arabische Kreolsproch)
De Eitoalung vo d Dialektt is owa aa a bisl a Kompromiß vo oana regionoin un oana meara historischn Glidarung, wia bspw. bei "pre-Hilalische Dialekt", wei de Dialektt in bstimte Regiona gwisse Gmoasamkeitn asgfiamt hom, z. B. hom de ganzn maghribinischn resp. westarabischn Dialektt in "Imperfekt" a n-Prefix i da 1.Sg. u hom a i da phonetischn Entwicklung u ban Wuatschatz aa vui Gmoasamkeitn. Historisch genga di westarabischn Dialekt owa af ganz vaschinane Eiwondarunga vo vaschinan arabischn Sprechagruppn zrugga. Da gnennta Konflikt i da Klassifikazion vo gleichzeite regionoja Gmoasomkeit u heterogena Zammasetzung zoagt si bsundas bei de aso ghoaßenen "Kolonialdialekt", wia den Maghrebinischn.
Mim Schreim von Dialekt is aa abisl vagleichboa wia ba ins; es git bspw. d foingadn arabische Dialekt-Wikipedias:
Corriente, Frederico; Vicente, Ángeles (Hrsg.): Manual de dialectologia neoárabe, Zaragoza: Instituto de Estudios Islamicos y del Oriente Próximo 2008.
Grammatik
Aoun, Joseph; Choueiri, Lina; Benmamoun, Elabbas: The syntax of Arabic, New York: Cambridge University Press 2010.
Badawi, Mohamed; Caroli, Christian A.: As-Sabil. Grundlagen der arabischen Grammatik, Konstanz 2011.
Fischer, Wolfdietrich: Grammatik des Klassischen Arabischen. 3. Auflage. Wiesbaden 2002, ISBN 3-447-04512-4.
Harder, Ernst; Schimmel, Annemarie: Arabische Sprachlehre. Heidelberg 1997, ISBN 3-87276-001-7.
Mace, John: Arabic Grammar. A Revision Guide. Edinburgh 1998, ISBN 0-7486-1079-0.
Badawi, Mohamed; Caroli, Christian A.: As-Sabil. Praktisches Lehrbuch zum Erlernen der arabischen Sprache der Gegenwart, Band 1, Konstanz 2005.
Badawi, Mohamed; Caroli, Christian A.: As-Sabil: Grundlagen der arabischen Verblehre, Konstanz 2008.
Wild, Stefan: Didaktische Probleme des akademischen Unterrichts im klassischen Arabisch, in: J. H. Hopkins (Hrsg.): General Linguistics and the Reaching of Dead Hamito-Semitic Languages, Leiden: Brill 1978, S. 51–67.
Beaussier, Marcelin: Dictionnaire pratique arabe-français. Nouvelle édition, revue, corrigée et augmentée par Mohamed Ben Cheneb. Alger: La Maison des Livres 1958.
Boris, Gilbert: Lexique du parler arabe des Marazig. Études Arabes et Islamiques – Études et Documents, Paris: Imprimerie Nationale 1958.
Denizeau, Claude: Dictionnaire des parlers arabes de Syrie, Liban et Palestine – Supplément au Dictionnaire arabe-français de A. Barthélemy, Paris: Éditions G.-P. Maisonneuve 1960.
Hinds, Martin; Badawi, Elsaid: A Dictionary of Egyptian Arabic, Beirut: Librairie du Liban 1986.
de Premare, Alfred-Louis: Dictionnaire arabe-français, Paris: Harmattan 1993-1999. (Maghrebinisch)
Qāfīša, Ḥamdī: NTC's Gulf Arabic English dictionary, Chicago (Illinois): NTC 1997.
Taine-Cheikh, Catherine: Dictionnaire Ḥassāniyya-Français – dialecte arabe de Mauritanie, 8 Bd., Paris: Geuthner 1988-1989. (Nua A bis Fā’)